Kerst, een "thank you"!

En wat voor Kerst! Voor het eerst sinds ik jaren geleden bij mijn moeder aan tafel schoof om uren te genieten van alles waar zij dagen voor in de keuken had gestaan, zelf een groot diner met een echte amuse en een voor-, hoofd- en nagerecht op tafel gezet. Een klein groepje na jaren waar we ook wel met 10 man aan tafel zaten omdat serieuze verkeringen ook aanschoven. Ik heb er alleen geen dagen voor in de keuken gestaan, want zo uitgebreid als mijn moeder al die heerlijkheden bereidde is iets waar ik nog steeds met respect aan terug denk.

Het hele huis rook een week voor kerst al naar wildbouillon. Iedereen, opa, oma, 3 kinderen, tante, oom en wie er verder maar aanschoof mocht zijn eigen vlees kiezen. Het gevolg was dat opa tam konijn koos, mijn moeder zelf haas, mijn vader wild konijn, mijn broer ossenhaas en zo verder. Ikzelf wilde altijd een cordon bleu, bijna gewoontjes tussen al die andere gerechten. Maar dit was een cordon bleu waar je een week van kon eten, met het malste vlees, de lekkerste kaas en een heerlijke ham ertussen. Perfect gegaard, hoe kreeg ze dat met al dat andere vlees toch voor elkaar in dat piepkeukentje? Heb het nooit meer zo gegeten. En natuurlijk allemaal bijgerechten, witlof, haricots verts, zelfgemaakte appelmoes, gebakken en gekookte aardappelen en natuurlijk de onvergetelijke stoofpeertjes. Raar, van de toetjes kan ik me eigenlijk niets meer herinneren, waarschijnlijk omdat ik dan al zo vol zat dat het er met moeite bijpaste. Werkelijk een decadent diner. Ze deed dat dan ook maar 1 keer per jaar, terecht!

Nee, dan heb ik me er makkelijk vanaf gemaakt. 's Morgens op het gemak de amuse van mozzarella, room, tomaat en basilicum, de scholsouffle met komkommerdressing en het toetje van chocolademousse met bosvruchten in cognac, voor het grootste deel klaar gemaakt. De ham 's middags laat in de oven, de whisky-honing marinade het laatste uur eroverheen, gemaakt met hulp van een van de vier kids, die zich verschrikt afvroeg of het echt zoveel whisky moest zijn, want hij moest nog rijden. En alle groenten makkelijk samen met de krieltjes in schil in een groot bakblik met tijm en rozemarijn ook zo de oven ingeschoven om samen met de geuren van de ham heerlijk mee te stoven. Op een menukaart zou dit rijtje niet echt misstaan en toch heb ik heerlijk kunnen borrelen (met kant en klare chocolaatjes) en hebben we gezellig de kadootjes kunnen uitpakken.

De "wow, dit is lekker" en "heerlijk mam" en de ham van bijna 2,5 kilo die zo goed als op was (met dank aan de jongens) maakte het voor mij een complete kerst. Ik begrijp heel goed waarom mijn moeder één keer per jaar zo uitpakte en dagen in de stress zat. Niets zo fijn als je met mensen om een tafel zit waar je van houdt en die zien genieten, juist op deze speciale dag!

Ennuh, bedankt voor de prachtige kado's, waarvan de ovenwanten, de sloof, het kookboek van Ottolenghi en niet te vergeten het geweldige bord weer een mooi plekje in mijn keuken krijgen!

Komt ze weer met die #ham......

Tja, ben ik weer met de ham. Nooit gedacht dat ik daar zo lyrisch over kon doen, want daar neigt het nu toch wel een beetje naar. Maar het is onschuldig, ik sta nog niet op het station die heerlijke ham uit te delen met een spandoek om m'n nek: proef de ham!


Maar dit is voor nu de laatste keer. Want hij is eindelijk op, 1,5 kilo ham schoon op! Daar hebben we dan wel bijna een week over gedaan, maar goh wat hebben we er heerlijk van gegeten. Het begon met de pure, in de oven gegaarde ham. De dag erna eieren met ham, van die dikke schots en scheef gesneden plakken. En niet drijvend in het vet, dus na de omelet niet zo'n vette smaak in je mond.
En de foto is natuurlijk niet door mij genomen, wie neemt er nou een foto van z'n gebakken eitje? Maar het zag er wel zo uit, echt.

Daarna een keertje tagliatelle met blokjes ham, champignons, knoflook, parmezaan en een beetje kookroom, mmmmmmm. Ook weer heerlijk, sorry......
En vanavond het laatste stuk in blokjes gesneden voor een pasta uit de oven, gemaakt met het restje chili van gisteren, wat extra passata, een lading basilicum en oregano en een schepje suiker. Heerlijk.................
Oh, tussendoor natuurlijk wat stukjes gesneden en met de vorige week gemaakte mosterd lekker weg gehapt bij een wijntje, je begrijpt......heerlijk!



Begrijp je nu waarom lyrisch? Mik een ham zo'n anderhalf-twee uur in de oven met een lekkere marinade en je kan dagenlang heerlijk eten. Hoezo ik heb geen tijd om te koken???????

En de ham is klaar!

En de weggooi-vleesthermometer werkt! Zo'n 15 minuten nadat ik volgens het recept de #ham uit de oven had moeten halen deed hij ping en knalde het groene puntje eruit. Nou wijzigen bak/braad tijden per oven en die van mij is nogal groot en heeft vaak net iets langer nodig. Dus dank je wel @superslager je hebt me gered! De ham had anders net even te kort gegaard. En? Gelukt? Ja!

Mooi roze, niet droog, heerlijke smaak en geweldige jus van de sappen met de marinade. Dat wat ik over had aan jus in ijsblokzakje gedaan, kan ik vast nog een keer ergens ingooien. En die 1,5 kilo ham? Die is echt niet op, die gaat nog gebruikt worden in een pasta carbonara en een heerlijk gebakken eitje op zondagmiddag. En als hij dan nog niet op is, al kan dat bijna niet, dan gaat het gewoon op de boterham. Met een beetje van die zelfgemaakte mosterd erop. Genieten!!

Ham met een whisky, honing, mosterd jasje

De schrik in de ogen van mijn slager: oh daar is ze weer, zou ze deze keer een gewoon schnitzeltje willen of toch weer wat "raars". Ik moet zeggen, we leren allemaal veel bij, zowel ik als zijn personeel. Was ik op zoek naar 2 kilo runderborststuk, kreeg ik een heel verhaal over waar dat precies mee vergeleken kan worden en dat hij dat klapstuk noemt. En toen ik daarna voor hertenstoofvlees kwam ook weer. Prachtig is dat iemand die staat voor zijn vak. Het maakt niet uit hoe druk het is, hij neemt de tijd en maakt op zijn gemak dat wat je vraagt, ook al moet hij er wat hertenbiefstukjes extra voor klein snijden.

Zo ook afgelopen zaterdag, toen kwam ik voor 1,5 kilo ham met zwoerd voor in de oven. Oops zag ik hem denken. En inderdaad: "sorry, die heb ik net gisteren klein gesneden. Er komt bijna nooit iemand voor zo'n groot stuk." Dus besteld en vandaag opgehaald. Vers gesneden en bij de slagerij van de broer gezouten. Hij wilde er denk ik zeker van zijn dat ik dat prachtige stuk vlees niet verziek en gaf me er een vleesthermometer bij die je eenmalig kan gebruiken (nooit geweten dat die dingen er zijn, ik heb geen vleesthermometer, misschien wat voor onder de boom :)). Als het groene dopje eruit springt heeft de ham een temperatuur van 68 graden, dan is hij perfect gegaard, super handig! Zeker voor mij, ik ben nog niet zo goed met vlees. Het laatste: "Succes hoor" toen ik bij de slager wegliep heeft mijn zelfvertrouwen ook niet echt een oppepper gegeven.

En nu staat hij dus in de oven en ga ik zo de marinade maken om een heerlijk korstje te krijgen. En ja, die is dus met whisky, honing, wat bruine suiker en mijn zelfgemaakte pittige mosterd! Nog een uurtje of zo en dan weet ik of het gelukt is. Anders nemen we er een glaasje whisky bij, of twee.........