Zal ik wel, zal ik niet......

Als Foodfeester maak ik, buiten de dagelijkse heerlijkheden, natuurlijk ook van alles zelf zoals ingemaakte pepers en citroenen, hete olie en azijn, mosterd. Maar wat ik echt lekker kan maken is Mojo. Die heerlijke spaanse saus die je op vooral de Canarische Eilanden  krijgt bij papas. Papas y mojo, gerimpelde zoute aardappeltjes met een rode of groene wat pittige saus.

Zo langzamerhand hebben alle vrienden al eens een pot gekregen in plaats van het bekende bosje bloemen of de fles wijn en ook mijn pepertjes staan op menig vensterbank. Ja, ze staan er nog steeds, te mooi om aan te breken en op te maken of gewoon te pittig voor de vrienden.

De pepertjes smaken heerlijk door de salade, op een tosti in plaats van vlees, meegebakken met een eitje en zo meer. Mojo smeren we bijna overal op, vis, vlees, kip, als dip, bij een stukje stokbrood en verzin maar door.

Al eerder was er gezegd: je moet hier wat mee doen, verkopen dat spul, het is echt goed!  En nu zit ik dus: zal ik wel, zal ik niet........

Want dan moet ik ineens veel maken, en hoeveel dan, en kijken naar goedkope potjes want je wilt er ook nog iets aan verdienen, de groenteboer uitwringen voor een betere prijs of toch naar de Marokaanse super die ook geweldig spul heeft voor de helft van de prijs, ga ik toch dat kraampje bij die ene of bij die ander huren, en oh ja dat moet ook nog een beetje leuk worden aangekleed, hoe krijg ik mensen naar mijn kraampje, moet ik dan toch ook nog maar gekke soepen aanbieden of toch voor de gehaktballetjes met mojo gaan en hopen dat ze het zo lekker vinden dat ze een potje kopen, en wat doe ik als er veel over blijft want het is niet eeuwig houdbaar, naar de vrienden of naar het kerstdiner voor de daklozen, oh ja dan moet ik ook klein geld meenemen want stel dat iemand het wil kopen en die heeft alleen 100 euro, zet ik dan een bordje neer "van honderd hebben wij niet terug" of moet ik een pinautomaat hebben.................pffffffffff

Stress! Heb vannacht maar liggen draaien en ik heb wel 10000 potjes met mojo en pepers voorbij zien komen. Maar "zal ik wel, zal ik niet" is vandaag langzaam aan een "ik zal wel" geworden. Op zoek naar potjes dus en als een gek pepertjes snijden. En die pinautomaat..............daar wacht ik nog even mee!

Kip?

Afgelopen zaterdag staan voor de etalage van een van de nieuwe winkels in het winkelcentrum waar ik vlak bij woon, een man of 20. Nieuwsgierig als ik ben, toch maar even kijken. En het lijkt alsof iemand met een grote kwast over al het eten dat in de etalage ligt gegaan is. Het glimt je tegemoet. De sate, gemarineerde kippepootjes en -kluifjes, spareribs, het ligt er allemaal te blinken, doet bijna pijn aan je ogen. En het is goed druk, dus het zal wel goed zijn...........toch?

Iedereen moet het voor zich weten, maar ik gebruik toch liever bij gemarineerde #kip mijn eigen kruiden. Ik kan dan in ieder geval eerst de kleur van het vlees dat eronder zit zien. En het zal een stuk minder zout zijn. Moeilijk? Nee echt niet. En het kost ook echt geen uren meer. Wat venkelzaadjes, paprikapoeder, olijfolie, zout, peper, knoflook in een bak, kip erdoorheen, klaar! Iets pittiger, dan wat cayennepeper erbij. Of nog makkelijker, insmeren met mosterd.

En als je dan toch zo goed bezig bent, loop dan even langs de poelier en laat de plofkip bij de super liggen.

Chaos in mijn keuken

Gister kwam ik bovenstaande spreuk tegen en die hangt nu in mijn keuken! Natuurlijk zou ik het verschrikkelijk vinden als niemand hier meer kwam eten want dat zou kunnen betekenen dat wat ik klaar maak misschien niet te eten is.
Maar dat de keuken zo langzamerhand aan het dichtgroeien is, is een feit. Nu heb ik een gewoon keukentje, niets bijzonders en als hij twee keer zo groot zou zijn zou het er waarschijnlijk net zo uit zien. Ik wil mijn kruiden, potjes, pannetjes, flesjes en keukengerei graag bij de hand hebben. Zoeken in kasjes, zeker weten dat je nog een potje kurkuma hebt, het niet kunnen vinden, dus snel nog even naar de super en het potje de volgende dag tegenkomen. Herkenbaar? Gelukkig!

Dus de magnetron eruit want die gebruik ik misschien 1 keer in de twee maanden. Hij stond op de koelkast, dus in eerste instantie op de grond gezet, want tja, weggooien wil ik eigenlijk ook niet, je weet maar nooit. Daar heeft hij twee dagen gestaan en iedereen liep er met een boogje omheen, zo van: laten we er maar niets van zeggen, het komt uiteindelijk toch wel goed. Tot ik vanmorgen mijn teen toch wel zo ongenadig tegen het ding stootte. Opgeruimd dus (niet weggegooid)! En dan kunnen de pannen en de braadslee die niet meer in de kastjes pasten nu op de koelkast, want die stonden ook in de weg op het fornuis. Kan ik ook weer die achterste pitten gebruiken zonder van alles opzij te moeten schuiven.

Maar ja die plank, vol met kruiden, bijzondere azijntjes en olijfolietjes, kookboeken, keukenmachines en heel veel andere spulletjes die ik echt bij de hand wil hebben, wat doe ik daar nou mee? In de keuken gezet met het idee dat je dan extra werkruimte hebt en nu helemaal vol stond. Nou die staat nog steeds vol, ik kan het niet over mijn hart verkrijgen dingen te gaan verstoppen in kasten. Ook al zouden sommige dingen misschien beter in het donker kunnen staan, ik weet het.

Als ik dit zo terug lees moet ik me eigenlijk schamen, ik heb een keuken vol spullen, alles werkt en ik kan een kastje opentrekken en er rolt van alles uit. Zo anders dan mijn vriendin die in Oeganda op een houtvuurtje weer een maaltijd rijst met gebakken banaan klaar maakt voor al haar opvangkindjes. Maar haar kennende heeft zij ook overal potjes en dingetjes staan, want in een keuken die gebruikt wordt kan het bijna niet anders. Dus.......de spreuk hangt er nog wel, maar is meer een excuus om de chaos te kunnen laten bestaan, ik kan in ieder geval niet zonder!

#Muziekfestivals & Food

Ik ben het afgelopen weekend naar het Songbird Festival geweest, het singer-songwriterfestival. Behalve dat het (bijna) allemaal mooie liedjes waren en we heerlijk van zaal naar zaal konden lopen zonder te struikelen over de mensen konden we er ook iets anders te eten krijgen dan een zak patat, sterker nog, die kon je helemaal niet krijgen.

Het festival startte om 4 uur 's middags, om de hele avond door te komen moest je dus nog wel iets anders eten dan een appeltje dat nog verdwaald in je tas zou kunnen zitten. En dat was er ook, een bami (met stokjes!) met vers gewokte groente, bruin vers (ja echt, niet dat vieze kleffe brood) brood met mozzarella of lekkere ham, salades en als je nog een toetje wilde een yoghurtje met fruit, om maar wat dingen te noemen.

Natuurlijk kon je ook de hotdog met veel mayo en curry krijgen, zij maakte er ook geen geheim van wat er in zit en hoe het smaakte, een leuke knipoog naar de trent gezond eten.

Maar dat er een nieuwe trent in eten op festivals is is duidelijk. Afgelopen zomer op North Sea Jazz was het rond de heel veel verschillende eettentjes net zo druk als in de zalen. En het was ook heerlijk! Op een gegeven moment hoorde ik een man tegen zijn vrouw zeggen dat hij nu toch wel een band wilde zien, hij zat vol, en het was een uur of 8 's avonds. Kan je je voorstellen, ga je naar North Sea Jazz en zit je het grootste deel van de tijd te eten. Maar daar was dan ook zo veel te krijgen: Thaise Curry, Caribbean Food, Oesters, Falafel, Sushi, een mega outdoor bbq, pizza, vis en nog veel meer. Dat patatje zal er vast ook tussen gestaan hebben, maar dat dit muziekfeest meer is dan alleen wat oude mannen die op een saxofoon spelen mag duidelijk zijn. Voor mij is het in ieder geval genieten, lekkere muziek, heerlijk eten en het afgelopen jaar ook een heerlijk zonnetje. Wat wil een mens nog meer. Volgend jaar kun je zelfs bij een 2 sterren restaurant op het terrein eten las ik net. Dat zal alleen wel niet voor 3 muntjes zijn denk ik.

De markt, zo leuk!

Dinsdag marktdag! Niets zo leuk om over de markt te lopen, kijken wat er nu weer in de kramen ligt en even een praatje te maken, zelfs als het regent!

Ik weet dat niet iedereen dat zomaar even kan doen zo doordeweeks, maar als je de kans krijgt haal je groente, kaas, vis en wat je verder nog kan gebruiken op de markt. Waarom? Omdat het goedkoper is en omdat je eerlijker producten krijgt. Is het jullie ook wel eens overkomen dat je die ijsbergsla van de supermarkt toch niet weggegooid had voordat je op vakantie ging, dat je terugkwam na 2 weken en dat die salade er nog steeds zo lekker fris bij lag? Mij wel en dat kan niet goed zijn, makkelijk misschien, maar het kan nooit een gezonde ijsbergsla zijn. Met de groente die ik op de markt koop lukt me dat echt niet en zo hoort het ook. Zelfde met groente en fruit dat je in het buitenland op de markt haalt, langer dan een dag of twee en dan kan je het weggooien. Niet voor niets dat de smaak daar stukken beter is dan de watertomaten hier.
Vandaag venkelzaadjes geruild voor een zak pepernoten met de bakker en meteen even een heerlijk recept van gegrilde pompoen met venkelzaadjes bekeken. Kom daar maar aan in de supermarkt!

Vanavond geen "vers" gemaakt eten, de vriezer ligt goed vol en om weer nieuwe lekkere dingen te maken moet ik eerst andere dingen opeten. Rotolo di pasta met pompoen en spinazie uit de Jamie Magazine en nog een restje Pasta citroen, recept van mijn dochter.

Eet smakelijk!