Koken bij Radio 6, Soul & Jazz!

Afgelopen maandagavond, vlak voordat ik naar mijn bed wil gaan zie ik een oproep van meneer Lekker Tafelen. Of iemand een keertje in de studio van +Radio 6 tijdens het programma Winfrieds Woonkamer wil koken. Wow, dat is nog eens leuk, koken voor mijn favoriete radiostation. Juist dat station dat ik altijd heel hard zet juist als ik aan het koken ben. Maar rust, rust, laat ik nu eens niet meteen ergens inspringen en er eerst eens een nachtje over slapen.

De volgende ochtend bleef de vraag toch door mijn hoofd spoken, maar er is een groot verschil tussen zelfvertrouwen en zelfoverschatting. Dus ondanks dat meneer Lekker Tafelen en meneer Foodfeest mij verzekerden dat ik het wel kon toch eerst dinsdagmiddag maar meer informatie gevraagd. Het antwoord daarop was: "Kan je donderdag?".

Slik, schrik, dat is overmorgen!!  Maar ik ken mezelf, als ik dit niet doe ga ik ontzettend spijt krijgen, ik ga ook zeker met mijn hoofd onder een dik kussen liggen omdat ik iemand anders hoor praten en koken op de plek waar ik had kunnen staan en ik kan nooit meer luisteren naar een lekkere soulplaat zonder aan dit moment terug te denken. Ik moest dus wel, ik kon niet anders, ook al kreeg ik direct last van zweethanden en kriebels in mijn buik.

Nu de kogel door de kerk was moest er een gerecht komen dat ik de mannen voor kon schotelen. En het liefst hadden ze ook nog een snack voor artiesten die in het laatste uur langs zouden komen. Ik denk dat ik binnen twee minuten nog nooit zoveel plaatjes door mijn hoofd heb zien schieten van allemaal dingen die ik ze graag wilde laten proeven, maar een studio heeft ook zijn beperkingen, geen oven en geen fornuis, want de brandweer is daar niet echt gelukkig mee. Toch nog snel kwam ik op de Panzanella, een heerlijke toscaanse broodsalade en wat zoute krieltjes met een lekkere sausje zoals ze het eten als tapas op de Canarische Eilanden.

Mooi dat voor elkaar, bijna alles al in huis, dus geen stress! Tot het moment dat op woensdagavond dochterlief zei: Mam, als dit nou de enige keer is dat ze jouw dingen mogen proeven neem dan de Crema Catalana mee, dat is je toppertje, die moet! Gezegd met een glimlach van oor tot oor, zeker toen ze bijval kreeg van meneer Foodfeest. Want het klopt, het is een toppertje, maar ze weet donders goed dat ik altijd wat extra maak en dat er dan thuis dus ook Crema Catalana gegeten wordt. Maar ja nu wel stress, want de ingrediënten daarvoor niet in huis. Alhoewel ik het eigenlijk belachelijk vind dat de supermarkt hier iedere dag tot 21.00 uur open is, was ik nu heel blij met deze ruime openingstijden.


Na telefoontjes met twee collega's van Lekker Tafelen die regelmatig op de radio te horen zijn voor de tips & tricks, trouwens ontzettend bedankt hiervoor Larisse en Vanessa, de oven aan, snijplank klaar, bakjes zoeken en de gerechten zoveel mogelijk voorbereiden. Ik had het naar mijn zin zo in mijn keukentje, want ik was zo aan het fluiten dat meneer Foodfeest vroeg of ik daar alsjeblieft mee kon stoppen. Maar ja, de klok tikt door en de tijd dat ik richting Hilversum moest kwam dichterbij. Tas met spullen wel driehonderd keer gecheckt, vroeg weg gegaan, 2 files overleefd en ruim op tijd aanwezig.

En ik kan niet anders zeggen Ties, Kevin en natuurlijk Winfried, jullie weten een mens wel op haar gemak te stellen! Ik was niet bloedzenuwachtig, maar had een goede dosis gezonde spanning in mijn lijf. Met het vooraf doorspreken van het programma, uitleg, grapjes en seintjes voelde ik me snel op mijn gemak en kon ik genieten van het moment.

Het was een feest om voor jullie te koken en wat zijn jullie lekkere eters. Ik had niet verwacht dat die grote bak Panzanella, mijn "breaking bread", op zou gaan. En die gezichten van jullie toen jullie de eerste hap Crema Catalana namen zal ik nooit meer vergeten! Als jullie na dit alles de krieltjes met mojo niet meer op hebben gekregen kan ik me dat prima voorstellen.

Het lied van "The J.B.'s Breakin' Bread" dat jullie hadden uitgezocht bij mijn Breakin' Bread salade heb ik toen ik gisteravond thuis kwam, met een grote glimlach op mijn gezicht en een wijntje in mijn hand, nog even heel hard afgespeeld. Ik kom graag nog een keertje terug!

#radio6
#winfrieds woonkamer
#panzanella

Moestuintijd

Is het omdat ik er misschien meer op let of is de gemiddelde Nederlander meer aan het moestuinen? Is het de angst van alles binnen te krijgen waar je niet om hebt gevraagd (doet u mij maar een kilo wilde spinazie met wat extra gif, want dan zien die blaadjes er nog zo mooi uit) de reden dat ik steeds meer plaatjes voorbij zie komen met de allereerste aanplant van dit jaar. Ach misschien is het gewoon de leeftijd, want veel jonge mensen in mijn omgeving heb ik nog niet gehoord over nieuwe kaplaarzen, gieters en hoe dit prachtige weer nu misschien later in het seizoen tegen gaat werken.

Een halve seconde lang dacht ik: "Moet ik ook niet misschien eens zelf gaan kijken of ik zo'n lapje grond vol kan planten". Een halve seconde inderdaad, misschien nog wel minder want de herinnering die daarna kwam zorgde ervoor dat deze bel direct uit elkaar spatte. Namelijk de herinnering aan de vakanties van mijn moeder.

Wat heeft die ermee te maken zal je denken, maar mijn moeder had een moestuin. In haar allerlelijkste rokken, met dikke panty's en aan haar voeten de sokken van mijn vader gestoken in haar kaplaarzen stond zij in weer en wind dat stukje grond te bewerken alsof haar leven ervan af hing. Kilo's van de meest bijzondere boontjes, aalbessen waar je wel 100 potten jam van kon maken en een schuur die het hele jaar door naar ui rook omdat het planfond helemaal vol hing met gevlochten strengen. Het was haar lust en haar leven.........totdat ze 3 weken op vakantie ging......

Want ja, dan gaat het werk gewoon door. Het lijkt zelfs of het onkruid op dit moment gewacht had, groeien jongens, ze is een paar weken weg! En vandaar die halve seconde van mij, want wie beter dan haar eigen kinderen die het werk dan van haar overnamen. Dus togen mijn broer en ik op de fiets richting tuin (kon ze nu echt niet een stukje grond dichterbij vinden) en gingen de strijd aan met het onkruid, liepen voor mijn gevoel 50 keer met de gieter naar de sloot, want er viel die weken natuurlijk geen druppel regen. Of het regende 3 weken aan een stuk.... hoezo mooie zomer.... niet die drie weken! En plukken, laat ik dat niet vergeten. "Eet maar op hoor, er is genoeg en anders is het zonde".

Mijn moeder moest toch beter weten, ik ging echt die boterzachte peultjes en die goddelijke sperziebonen niet klaarmaken. En tuinbonen, jakkes, die moest ik dan nog eerst weer doppen. Echt niet! Kan me niet echt meer herinneren wat we wel gedaan hebben met die groente, ik hoop dat we een buurvrouw gelukkig hebben gemaakt, maar dat deel is volledig geblokt in mijn geheugen. Respect voor mijn mams die het jaren heeft volgehouden.

Maar een moestuin is voor mij dus onlosmakelijk verbonden met vakantie, dagjes strand, lezen in het zonnetje, modder en onkruid. De eerste drie omdat je je schuldig voelt omdat je niet geweest bent en de laatste twee omdat je wel geweest bent.

Vanmorgen op de markt nog maar eens met de bakker en de groenteman over gehad. De groenteman keek mij om begrijpelijke redenen aan alsof ik compleet gestoord was. Waarom zelf ploeteren terwijl hij al dat prachtigs gewoon heeft liggen en de bakker zag mij eerder in een strandstoel met een boekje zitten in een moestuintje waarin alleen gras groeit, met oké een paar bloemetjes.

Toen ik nog opperde er een schaap of geitje in te zetten om dan toch nog een beetje landelijk gevoel te hebben, kreeg ik allemaal dont's te horen. Kies voor een grasmaaier op zonne-energie en geniet van het moment! Kippen was volgens de bakker nog wel een optie, maar ja, die zorgen er niet voor dat je gras kort blijft.

Wat een zaligheid dat er tegenwoordig steeds meer pluktuinen zijn voor mensen zoals ik. Op een moment dat mij uitkomt, huppel ik langs rijen en rijen boontjes, uien, bloemen, aardappels, kruiden en neem en passant nog een mooi veldboeket mee. Kopje thee in de bijbehorende theetuin en klaar! Verzekerd wordt dat er geen enge gifmiddelen zijn gebruikt, dus kan met een gerust hart naar huis met mijn volle mand. En 's avonds aan tafel kan ik met trots zeggen: "Heb ik zelf geplukt!"

#moestuin
#pluktuin