Moestuintijd

Is het omdat ik er misschien meer op let of is de gemiddelde Nederlander meer aan het moestuinen? Is het de angst van alles binnen te krijgen waar je niet om hebt gevraagd (doet u mij maar een kilo wilde spinazie met wat extra gif, want dan zien die blaadjes er nog zo mooi uit) de reden dat ik steeds meer plaatjes voorbij zie komen met de allereerste aanplant van dit jaar. Ach misschien is het gewoon de leeftijd, want veel jonge mensen in mijn omgeving heb ik nog niet gehoord over nieuwe kaplaarzen, gieters en hoe dit prachtige weer nu misschien later in het seizoen tegen gaat werken.

Een halve seconde lang dacht ik: "Moet ik ook niet misschien eens zelf gaan kijken of ik zo'n lapje grond vol kan planten". Een halve seconde inderdaad, misschien nog wel minder want de herinnering die daarna kwam zorgde ervoor dat deze bel direct uit elkaar spatte. Namelijk de herinnering aan de vakanties van mijn moeder.

Wat heeft die ermee te maken zal je denken, maar mijn moeder had een moestuin. In haar allerlelijkste rokken, met dikke panty's en aan haar voeten de sokken van mijn vader gestoken in haar kaplaarzen stond zij in weer en wind dat stukje grond te bewerken alsof haar leven ervan af hing. Kilo's van de meest bijzondere boontjes, aalbessen waar je wel 100 potten jam van kon maken en een schuur die het hele jaar door naar ui rook omdat het planfond helemaal vol hing met gevlochten strengen. Het was haar lust en haar leven.........totdat ze 3 weken op vakantie ging......

Want ja, dan gaat het werk gewoon door. Het lijkt zelfs of het onkruid op dit moment gewacht had, groeien jongens, ze is een paar weken weg! En vandaar die halve seconde van mij, want wie beter dan haar eigen kinderen die het werk dan van haar overnamen. Dus togen mijn broer en ik op de fiets richting tuin (kon ze nu echt niet een stukje grond dichterbij vinden) en gingen de strijd aan met het onkruid, liepen voor mijn gevoel 50 keer met de gieter naar de sloot, want er viel die weken natuurlijk geen druppel regen. Of het regende 3 weken aan een stuk.... hoezo mooie zomer.... niet die drie weken! En plukken, laat ik dat niet vergeten. "Eet maar op hoor, er is genoeg en anders is het zonde".

Mijn moeder moest toch beter weten, ik ging echt die boterzachte peultjes en die goddelijke sperziebonen niet klaarmaken. En tuinbonen, jakkes, die moest ik dan nog eerst weer doppen. Echt niet! Kan me niet echt meer herinneren wat we wel gedaan hebben met die groente, ik hoop dat we een buurvrouw gelukkig hebben gemaakt, maar dat deel is volledig geblokt in mijn geheugen. Respect voor mijn mams die het jaren heeft volgehouden.

Maar een moestuin is voor mij dus onlosmakelijk verbonden met vakantie, dagjes strand, lezen in het zonnetje, modder en onkruid. De eerste drie omdat je je schuldig voelt omdat je niet geweest bent en de laatste twee omdat je wel geweest bent.

Vanmorgen op de markt nog maar eens met de bakker en de groenteman over gehad. De groenteman keek mij om begrijpelijke redenen aan alsof ik compleet gestoord was. Waarom zelf ploeteren terwijl hij al dat prachtigs gewoon heeft liggen en de bakker zag mij eerder in een strandstoel met een boekje zitten in een moestuintje waarin alleen gras groeit, met oké een paar bloemetjes.

Toen ik nog opperde er een schaap of geitje in te zetten om dan toch nog een beetje landelijk gevoel te hebben, kreeg ik allemaal dont's te horen. Kies voor een grasmaaier op zonne-energie en geniet van het moment! Kippen was volgens de bakker nog wel een optie, maar ja, die zorgen er niet voor dat je gras kort blijft.

Wat een zaligheid dat er tegenwoordig steeds meer pluktuinen zijn voor mensen zoals ik. Op een moment dat mij uitkomt, huppel ik langs rijen en rijen boontjes, uien, bloemen, aardappels, kruiden en neem en passant nog een mooi veldboeket mee. Kopje thee in de bijbehorende theetuin en klaar! Verzekerd wordt dat er geen enge gifmiddelen zijn gebruikt, dus kan met een gerust hart naar huis met mijn volle mand. En 's avonds aan tafel kan ik met trots zeggen: "Heb ik zelf geplukt!"

#moestuin
#pluktuin