Pagina's

woensdag 30 juli 2014

25 keer Jamie!


Nummer 1, juni/juli 2011, The Italian Issue! Met 90 Fool-proof recepten! Funky & chique frieten, Tapenade eieren, Crema fritta en een persoonlijke favoriet: Panzanella ontbijt! Ik viel als een blok voor dit tijdschrift, van mij, van mij, van mij!

Mijn eerste Jamie Magazine heb ik natuurlijk nog steeds, want niets gaat er weg van de man die mij heeft laten zien dat koken het combineren van smaken is, die je daarna in een gewone huis-tuin-en keukenschaal mikt, een stukje vlees erbij op een plank legt en daarna oppeuzelt met een bestek van de Ikea. En wee degene die probeert mijn plank met Jamie Magazines uit te dunnen!

Niets torentjes van.... priegelige blokjes met..... driekleurenstaafjes met een topje van.... nee! Hij houdt er net zoals ik niet van om van al die heerlijke kleine aardbeitjes eerst de kroontjes af te snijden voordat ze in je smoothie verdwijnen of om elk blaadje munt of basilicum van het takje af te halen voordat je het gebruikt. Gewoon het bovenste deel van de takjes afdraaien, fijnhakken en gebruiken. Makkelijk, simpel, pot op tafel, eenvoud, seizoenen en kijken bij de buren.
Kijken bij de buren? Ja, want ik denk dat er niet één tv-kook-persoonlijkheid is die niet altijd en eeuwig beweert dat dit zijn recept is en degene waar hij het vandaan heeft in zijn of haar waarde laat en bij name noemt.

Jamie Oliver, je houdt van hem of niet. En het mag duidelijk zijn, ik ben van het eerste type. Of het nou is om het laten kennismaken met de Engelse, Amerikaanse of andere buitenlandse keuken, zijn betrokkenheid bij kansarme jongeren die via de Fifteen Foundation worden opgeleid, het vechten voor gezonde schoolmaaltijden of het zich hard maken om obesitas te bestrijden. Wie kan nou niet van deze fanatieke Engelsman houden? Omdat hij gebruik maakt van zijn bekendheid? Waarom niet?


Nummer 11, november/december 2012, Kerst zonder stress! Gebraden kalkoen, kerstsalsa en de oh zo lekkere ultieme kaasplank. Je zou wel raar zijn als je wat anders doet!

Geen stress in de keuken, maar wel een goede maaltijd neerzetten. Toegeven die 30 minuten en 15 minuten maaltijden zijn strak, heel strak en mij lukt het 9 van de 10 keer niet, maar who cares? Ik niet en mijn "opeters" helemaal niet.


Nummer 17, september 2013, Zon op je bord! Bramenjacht, Zeeuwse kokkels en die werkelijk verrukkelijke Chocolade-chilimousse.

En een magazine vol salades om dat zomer zon gevoel nog heel even vast te houden. En dat lukt hem, ik wordt blij als ik naar de plaatjes kijk, voel de zon bijna op mijn armen branden en zie mij weer zitten op dat terrasje aan zee, voeten in het zand en de prachtigste tomaten op mijn bord. Er zijn er maar weinig die dat lukt.


En nu nummer 25, augustus 2014, Het jubileumnummer! En wat een plaatje, met natuurlijk taart (de decadente chocoladestapeltaart is hier thuis al "besteld""), jampotcocktails (wie heeft er nog glazen nodig), salade van gebakken seafood, campingrecepten, Peperonata en nog zo verschrikkelijk veel meer. En het zou werkelijk zo tof zijn als ik de avontuurlijke trip met kamperbus "neef Herbert" zou winnen.

Geen idee waar ik het over heb, neef Herbert, jampotcocktail? Dan mis je wat, dan mis je echt wat! Schiet ik door? Oordeel zelf, je kan het bomvolle jubileumnummer vanaf vandaag overal kopen. Alleen die vakantie voor twee met neef Herbert, die is voor mij........ hoop ik.

#jamieoliverjubileum
#jamiemagazine

vrijdag 18 april 2014

Koken bij Radio 6, Soul & Jazz!


Afgelopen maandagavond, vlak voordat ik naar mijn bed wil gaan zie ik een oproep van meneer Lekker Tafelen. Of iemand een keertje in de studio van +Radio 6 tijdens het programma Winfrieds Woonkamer wil koken. Wow, dat is nog eens leuk, koken voor mijn favoriete radiostation. Juist dat station dat ik altijd heel hard zet juist als ik aan het koken ben. Maar rust, rust, laat ik nu eens niet meteen ergens inspringen en er eerst eens een nachtje over slapen.

De volgende ochtend bleef de vraag toch door mijn hoofd spoken, maar er is een groot verschil tussen zelfvertrouwen en zelfoverschatting. Dus ondanks dat meneer Lekker Tafelen en meneer Foodfeest mij verzekerden dat ik het wel kon toch eerst dinsdagmiddag maar meer informatie gevraagd. Het antwoord daarop was: "Kan je donderdag?".

Slik, schrik, dat is overmorgen!!  Maar ik ken mezelf, als ik dit niet doe ga ik ontzettend spijt krijgen, ik ga ook zeker met mijn hoofd onder een dik kussen liggen omdat ik iemand anders hoor praten en koken op de plek waar ik had kunnen staan en ik kan nooit meer luisteren naar een lekkere soulplaat zonder aan dit moment terug te denken. Ik moest dus wel, ik kon niet anders, ook al kreeg ik direct last van zweethanden en kriebels in mijn buik.

Nu de kogel door de kerk was moest er een gerecht komen dat ik de mannen voor kon schotelen. En het liefst hadden ze ook nog een snack voor artiesten die in het laatste uur langs zouden komen. Ik denk dat ik binnen twee minuten nog nooit zoveel plaatjes door mijn hoofd heb zien schieten van allemaal dingen die ik ze graag wilde laten proeven, maar een studio heeft ook zijn beperkingen, geen oven en geen fornuis, want de brandweer is daar niet echt gelukkig mee. Toch nog snel kwam ik op de Panzanella, een heerlijke toscaanse broodsalade en wat zoute krieltjes met een lekkere sausje zoals ze het eten als tapas op de Canarische Eilanden.

Mooi dat voor elkaar, bijna alles al in huis, dus geen stress! Tot het moment dat op woensdagavond dochterlief zei: Mam, als dit nou de enige keer is dat ze jouw dingen mogen proeven neem dan de Crema Catalana mee, dat is je toppertje, die moet! Gezegd met een glimlach van oor tot oor, zeker toen ze bijval kreeg van meneer Foodfeest. Want het klopt, het is een toppertje, maar ze weet donders goed dat ik altijd wat extra maak en dat er dan thuis dus ook Crema Catalana gegeten wordt. Maar ja nu wel stress, want de ingrediënten daarvoor niet in huis. Alhoewel ik het eigenlijk belachelijk vind dat de supermarkt hier iedere dag tot 21.00 uur open is, was ik nu heel blij met deze ruime openingstijden.


Na telefoontjes met twee collega's van Lekker Tafelen die regelmatig op de radio te horen zijn voor de tips & tricks, trouwens ontzettend bedankt hiervoor Larisse en Vanessa, de oven aan, snijplank klaar, bakjes zoeken en de gerechten zoveel mogelijk voorbereiden. Ik had het naar mijn zin zo in mijn keukentje, want ik was zo aan het fluiten dat meneer Foodfeest vroeg of ik daar alsjeblieft mee kon stoppen. Maar ja, de klok tikt door en de tijd dat ik richting Hilversum moest kwam dichterbij. Tas met spullen wel driehonderd keer gecheckt, vroeg weg gegaan, 2 files overleefd en ruim op tijd aanwezig.

En ik kan niet anders zeggen Ties, Kevin en natuurlijk Winfried, jullie weten een mens wel op haar gemak te stellen! Ik was niet bloedzenuwachtig, maar had een goede dosis gezonde spanning in mijn lijf. Met het vooraf doorspreken van het programma, uitleg, grapjes en seintjes voelde ik me snel op mijn gemak en kon ik genieten van het moment.

Het was een feest om voor jullie te koken en wat zijn jullie lekkere eters. Ik had niet verwacht dat die grote bak Panzanella, mijn "breaking bread", op zou gaan. En die gezichten van jullie toen jullie de eerste hap Crema Catalana namen zal ik nooit meer vergeten! Als jullie na dit alles de krieltjes met mojo niet meer op hebben gekregen kan ik me dat prima voorstellen.

Het lied van "The J.B.'s Breakin' Bread" dat jullie hadden uitgezocht bij mijn Breakin' Bread salade heb ik toen ik gisteravond thuis kwam, met een grote glimlach op mijn gezicht en een wijntje in mijn hand, nog even heel hard afgespeeld. Ik kom graag nog een keertje terug!

#radio6
#winfrieds woonkamer
#panzanella

dinsdag 1 april 2014

Moestuintijd


Is het omdat ik er misschien meer op let of is de gemiddelde Nederlander meer aan het moestuinen? Is het de angst van alles binnen te krijgen waar je niet om hebt gevraagd (doet u mij maar een kilo wilde spinazie met wat extra gif, want dan zien die blaadjes er nog zo mooi uit) de reden dat ik steeds meer plaatjes voorbij zie komen met de allereerste aanplant van dit jaar. Ach misschien is het gewoon de leeftijd, want veel jonge mensen in mijn omgeving heb ik nog niet gehoord over nieuwe kaplaarzen, gieters en hoe dit prachtige weer nu misschien later in het seizoen tegen gaat werken.

Een halve seconde lang dacht ik: "Moet ik ook niet misschien eens zelf gaan kijken of ik zo'n lapje grond vol kan planten". Een halve seconde inderdaad, misschien nog wel minder want de herinnering die daarna kwam zorgde ervoor dat deze bel direct uit elkaar spatte. Namelijk de herinnering aan de vakanties van mijn moeder.

Wat heeft die ermee te maken zal je denken, maar mijn moeder had een moestuin. In haar allerlelijkste rokken, met dikke panty's en aan haar voeten de sokken van mijn vader gestoken in haar kaplaarzen stond zij in weer en wind dat stukje grond te bewerken alsof haar leven ervan af hing. Kilo's van de meest bijzondere boontjes, aalbessen waar je wel 100 potten jam van kon maken en een schuur die het hele jaar door naar ui rook omdat het planfond helemaal vol hing met gevlochten strengen. Het was haar lust en haar leven.........totdat ze 3 weken op vakantie ging......

Want ja, dan gaat het werk gewoon door. Het lijkt zelfs of het onkruid op dit moment gewacht had, groeien jongens, ze is een paar weken weg! En vandaar die halve seconde van mij, want wie beter dan haar eigen kinderen die het werk dan van haar overnamen. Dus togen mijn broer en ik op de fiets richting tuin (kon ze nu echt niet een stukje grond dichterbij vinden) en gingen de strijd aan met het onkruid, liepen voor mijn gevoel 50 keer met de gieter naar de sloot, want er viel die weken natuurlijk geen druppel regen. Of het regende 3 weken aan een stuk.... hoezo mooie zomer.... niet die drie weken! En plukken, laat ik dat niet vergeten. "Eet maar op hoor, er is genoeg en anders is het zonde".

Mijn moeder moest toch beter weten, ik ging echt die boterzachte peultjes en die goddelijke sperziebonen niet klaarmaken. En tuinbonen, jakkes, die moest ik dan nog eerst weer doppen. Echt niet! Kan me niet echt meer herinneren wat we wel gedaan hebben met die groente, ik hoop dat we een buurvrouw gelukkig hebben gemaakt, maar dat deel is volledig geblokt in mijn geheugen. Respect voor mijn mams die het jaren heeft volgehouden.

Maar een moestuin is voor mij dus onlosmakelijk verbonden met vakantie, dagjes strand, lezen in het zonnetje, modder en onkruid. De eerste drie omdat je je schuldig voelt omdat je niet geweest bent en de laatste twee omdat je wel geweest bent.

Vanmorgen op de markt nog maar eens met de bakker en de groenteman over gehad. De groenteman keek mij om begrijpelijke redenen aan alsof ik compleet gestoord was. Waarom zelf ploeteren terwijl hij al dat prachtigs gewoon heeft liggen en de bakker zag mij eerder in een strandstoel met een boekje zitten in een moestuintje waarin alleen gras groeit, met oké een paar bloemetjes.

Toen ik nog opperde er een schaap of geitje in te zetten om dan toch nog een beetje landelijk gevoel te hebben, kreeg ik allemaal dont's te horen. Kies voor een grasmaaier op zonne-energie en geniet van het moment! Kippen was volgens de bakker nog wel een optie, maar ja, die zorgen er niet voor dat je gras kort blijft.

Wat een zaligheid dat er tegenwoordig steeds meer pluktuinen zijn voor mensen zoals ik. Op een moment dat mij uitkomt, huppel ik langs rijen en rijen boontjes, uien, bloemen, aardappels, kruiden en neem en passant nog een mooi veldboeket mee. Kopje thee in de bijbehorende theetuin en klaar! Verzekerd wordt dat er geen enge gifmiddelen zijn gebruikt, dus kan met een gerust hart naar huis met mijn volle mand. En 's avonds aan tafel kan ik met trots zeggen: "Heb ik zelf geplukt!"

#moestuin
#pluktuin

vrijdag 7 maart 2014

National British Pie Week


Als je aan lekker eten denkt gaan je gedachten al snel richting Frankrijk of Italië. Maar in Engeland kan je behalve de fish and chips ook echt heerlijke gerechten krijgen. Londen krijgt steeds meer hippe restaurants en er komen steeds meer mooie kookboeken van de overkant van de Noordzee hier op de markt.

Deze week is het National British Pie Week (van 3 maart t/m 9 maart) bij onze westerburen. Zoete en hartige pies, met gehakt, appel, groente, wild, vis, je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een pie variant van. Allemaal ovenschotels met een dakje van aardappels of deeg worden deze week overal geserveerd, geproefd en besproken. Heerlijk comford food, waar de Britten terecht trots op mogen zijn. Hebben wij dat in Nederland ook, een nationale stamppot week?

Net een nieuw kookboek gescoord: Het Farmhouse Cookbook met heerlijke pure gerechten, klassieke Britse boerengerechten in een modern jasje zoals ze het zelf omschrijven. En natuurlijk staat daar ook een pie in, de cottage pie met gort, rundergehakt en met een flinke scheut Worcestersauce, lekker Engels! Maak je hem met lamsgehakt dan heet hij Sheperds Pie, want tja herders associeer je toch eerder met een schaapskudde toch?

Meteen maar de proef op de som dus en recept testen. En lekker dat het was! Hoeveelheden van ingrediënten kloppen, tijden kloppen. Weer een boek dat vaker gebruikt gaat worden! Ik heb natuurlijk wel wat lopen spelen met de ingrediënten, wat meer Worcestersauce toegevoegd en wat andere dingen naar onze smaak aangepast. Wij hebben er goed met 4 personen van gegeten, zeker als je er nog een frisse groene salade bij doet. En maak je puree zelf, neem nou niet zo'n ovenschotelpureezakje, misschien makkelijker maar zoooo niet lekker!

Wat heb je nodig, buiten je oven op 200 graden, een ovenschaal van ca. 30x20 cm en een pan met deksel:

  • 50 gr. vluggort (gewoon bij de super, staat bij de rijst)
  • 4 dl runderbouillon
  • 3 el zonnebloemolie
  • 100 gr ontbijtspek, in reepjes gesneden
  • 1 ui, gesnipperd
  • 1 grote stengel bleekselderij, dunne plakjes
  • 5 wortels, in dunne plakjes
  • 2 teentjes knoflook, geschild, dunne plakjes
  • 600 gr rundergehakt (niet die magere!)
  • 1 el tijm
  • 3 el worcestersauce
  • 2 el tomatenpuree
  • 2 tl mosterd
  • 2 dl rode wijn

Voor de puree:

  • 1 kg geschilde kruimige aardappels
  • 50 gr boter
  • 125 gr zure room (zo'n klein bakje)
  • vers geraspte nootmuskaat

Hoe maak je het:

Doe de gort in de kokende bouillon, breng opnieuw aan de kook en laat 15 minuten zachtjes koken (met deksel op de pan). Zet vuur uit en giet niet af!

Verhit ondertussen de olie, bak het spek lichtbruin, doe de ui erbij en laat deze rustig mooi zacht worden. Doe de wortels, knoflook en bleekselderij erbij, roeren, deksel erop en laat nog 5 minuten garen.

Doe het gehakt erbij, vuur hoog, en rul het gehakt bruin. Voeg tijm , worcestersauce, tomatenpuree, mosterd, wijn en gekookte gort met het restje bouillon toe en laat zachtjes, op laag vuur met de deksel op de pan een minuut of 20-25 koken (saus moet lekker ingedikt zijn).

Had je de aardappels al gekookt? Anders nu doen terwijl het gehaktmengsel staat te pruttelen. De gare, afgegoten aardappels met een pureestamper fijn stampen. Roer de boter en zure room erdoor en breng op smaak met wat nootmuskaat, peper en zout.

Nog eventueel wat peper en zout bij het gehaktmengsel en schep in de ovenschaal. Schep de aardappelpuree erover en zet 35-40 minuten in de oven tot de puree mooi goudbruin is.

Smullen!! Ik ben voor een International British Pie Week!

#recept
#pie

vrijdag 21 februari 2014

Vezels, dat zit toch in dat donkerbruine brood?

Laatst hoorde ik: "Heb last van mijn buik, al een tijdje, kan niet goed naar.......je weet wel. Ik weet het, ik moet meer vezels eten, maar dat donkerbruine brood vind ik niet zo lekker. Eigenlijk zou ik meer noten moeten eten, maar dat komt er ook niet van."

Vezels, het lijkt soms alsof het een wat smerig dingetje is, zoiets als die levertraanpil van vroeger die je ook moest eten van je moeder omdat je anders de meest vreselijke ziekten kreeg. Een noodzakelijk kwaad.

Maar eerst meteen een dingetje uit de wereld helpen: in dat hele donkerbruine meergranen brood zitten vaak echt niet meer voedingsvezels dan in een gewoon volkorenbrood. Het is juist andersom. Omdat in een volkorenbrood alleen gebruik wordt gemaakt van de granen met hun jasje er nog omheen is dit brood dus 100%  volkoren. Meergranenbrood kan een basis hebben van volkorenmeel, maar vaker is de basis gewone bloem, met een beetje moutpoeder erbij voor de kleur. Wil je vezels scoren dan kan je dus beter voor volkorenbrood gaan. Of etiketten lezen!

Zo, nu dat uit de weg is, wat zijn voedingsvezels nou eigenlijk en hoeveel heb je er van nodig en waar vind je die dingen nu eigenlijk?
Vezels zijn het deel van een plant dat eetbaar is, maar dat niet door de dunne darm verteerd kan worden. Ze geven een plant stevigheid en vorm. Je vind dus geen voedingvezels in dierlijke produkten. En in een plant betekent dus alle planten, niet alleen granen!

Er wordt onderscheid gemaakt in twee soorten, fermenteerbare en (het kan bijna niet anders) onfermenteerbare, wat zoveel wil zeggen dat de ene soort oplosbaar is en de ander niet. Beide hebben ze ook een andere functie. De oplosbare worden in de dikke darm afgebroken en dienen onder andere als voedsel voor goede bacteriën die er bijvoorbeeld voor zorgen dat ziekteverwekkers minder kans krijgen, de zogenaamde prebiotica. De andere soort, de onoplosbare nemen vocht op en zorgen ervoor dat je ontlasting meer volume krijgt en dat je wat vlotter.........je weet wel (ja daar is hij!). Dit verhaaltje maakt dus ook meteen duidelijk dat je beide soorten nodig hebt en dat je last van die buik blijft houden als je alleen maar aan de bruine boterhammen gaat.

Hoeveel heeft een mens nu eigenlijk nodig van die vezels? De ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheid) is 30-40 gram. Als je bedenkt dat er in een volkorenboterham 2,3 gram zit, zakt de moed je waarschijnlijk al in de schoenen. Dat ga je nooit redden. De aanbevolen hoeveelheid boterhammen per dag is 6-7, maar heel eerlijk, als ik er twee op een dag is zit ik echt wel aan mijn max. Waar haal je vezels dan wel vandaan? En daar komen die 2 ons groente, 2 stuks fruit om de hoek. Want daar kan je toch een berg vezels uithalen! Een bakje framboosjes knalt meteen 7,5 gram je lijf in, een appel met schil 3,5 gram en een opscheplepel bonen 7 gram. Met een aardappel (3,1 gr. per 100 gr) of volkorenmacaroni (4,4 gr. per 100 gram) erbij en dan gaat het ineens toch een stuk de betere kant op. Kan je op zondag toch nog dat beschuitje met 0 gram vezels eten!

Lijsten met het aantal vezels per produkt kan je volop vinden op internet, dus het lijkt mij onzin om dat hier ook nog een keer te doen. Kijk bijvoorbeeld eens op www.spijsvertering.info.

Misschien denk je als je alles optelt wat je op een dag binnenkrijgt, dat je dicht in de buurt komt of het minimum zelfs haalt. Hoe kan het dan dat ze voor jou niet doen wat ze voor andere mensen blijkbaar wel doen? Omdat vezels vocht nodig hebben! Zonder vocht wordt het een stuge, stijve boel, die tja die opgeblazen, pijnlijke buik geeft en van die harde....... je weet wel. Denk maar aan de banaan die de boel zou stoppen als je last hebt van buikloop. Nogal wiedes, daar zitten genoeg grammen vezel in en zonder vocht wordt dat dus een stugge bal.

Vocht is het tovermiddel dat de vezels laat doen waar ze goed in zijn! En niet twee of drie glazen maar ongeveer 1,5 liter per dag. Als het goed is haal je nog een halve liter uit je voeding en zo kom je mooi op de 2 liter per dag. Is het warm of sport je veel en transpireer je daarom meer dan heb je meer nodig, lijkt me logisch. Zet 's morgens een fles met water neer, thuis op de tafel of op je werk op je buro en je kan goed in de gaten houden of je in de buurt komt. En niet alleen water telt, je kopje thee en dat glaasje melk ook!

Maar ga nu niet meteen morgen als een idioot aan de volkorenboterhammen, besjes en zilvervliesrijst als je er net achter gekomen bent dat je toch wat weinig van deze wonders binnenkrijgt. Je lijf zal even moeten wennen, maar zal uiteindelijk erg blij zijn als je wat bewuster meer vezels gaat eten.

Bijkomend voordeel: je voelt je eerder vol en met de zomer, die eraan komt, toch mooi meegenomen!

#vezels

donderdag 13 februari 2014

Ik zou vanavond wel eens iets lekkers willen eten!


Soms probeer ik het weer een keertje, vragen aan meneer Foodfeest wat hij 's avonds graag op zijn bord wil zien. En ondanks dat ik eigenlijk wel weet wat zijn antwoord is, hoop ik ooit een keer verrast te worden. Want steevast is zijn reactie: "Ik zou vanavond wel eens wat lekkers willen eten". Ik hoor je denken: wat is hij een idioot en wat is zij een watje dat ze dat pikt!

Maar ik weet dat hij het zo niet bedoelt, het komt alleen een beetje beroerd uit zijn mond. En het is altijd met zo'n scheef lachje. Of ik furieus of met zo'n zelfde scheve lachje reageer ligt aan hoe ik opgestaan ben, of ik al een bak koffie op heb, of de zon schijnt of dat het grijs weer is en nog meer van dat soort dingen. Meneer Foodfeest is niet dom en zorgt er in ieder geval voor dat die bak koffie al klaar staat op het moment dat ik één oog pas half open heb.

Maar toch....... ik ben maar eens op gaan schrijven wat ik bijna iedere avond uit mijn keukentje tover. Bijna iedere avond inderdaad, want meneer kookt in het weekend, dus gaan we dan bij vrienden eten, struinen op zondag langs eetkraampjes bij de Neighbourfood Market of de vriezer wordt geplunderd. Tenzij ik zelf persé iets wil proberen of vrienden of de kids komen, dan is meneer Foodfeest vrij. Ik zei al, meneer is niet dom.......

Hier gaan we dan:

Zaterdag:
hele late lunch: focaccia met roquefort, spinazie en granaatappelpitjes, zwaar genoeg om de rest van de dag op te leven. 's Avonds toch nog maar wat zoet-zoute pinda's gemaakt voor de lekkere trek.

Zondag: kids kwamen wel, toen niet, toen weer wel en uiteindelijk niet. Veel kip de rest van de week voor ons dus, want het zouden de twee grootverbruikers zijn die uiteindelijk niet kwamen. Krantje lezen en toen begon het tegen lunchtijd met: waarom maak je nooit meer dat ene dingetje met die vis....eh? Dingetje? Even doorvragen gaf een gerookte forel-roomkaas salade met donker brood. Daarna rustig door naar de kippenbouten met bloedsinaasappels, die ik had ingeslagen om die hele grote lange lijven van de jongens te vullen, die niet kwamen.... Gevolgd door warme vijgen met griekse yoghurt, amandelschaafsel en oranjebloesemwater. Heerlijk, maar een uurtje trainen is echt niet genoeg om al dit lekkers weer van je lijf af te krijgen.....

Maandag: niets wordt weggegooid, dus de rest van de kip van gisteren met een groene salade gegeten en na het sporten toch nog een beetje trek.......toch maar een toetje van de griekse yoghurt met wat honing en een pietsie granola.

Dinsdag: mee naar zijn werk een stuk zelfgemaakte volkoren focaccia met kruiden en zongedroogde tomaatjes. En 's avonds tonijn en zalm in een limoenmarinade. Stukje vis, altijd lekker!

Woensdag: hapje buiten de deur, heerlijk bij Kamphuisen aan een tafeltje geschoven. Oude stroopwafelbakkerij en nu een fijn eetlokaal. Vooral als het lekker warm weer is een favoriet plekje, heerlijk onder de oude visbanken aan de gracht eten of gewoon borrelen. En hun mosseltjes op portugese wijze zijn oh zo lekker!

Donderdag: baksel voor Lekker Tafelen, een Pissaladière, met zoete uien en een zelfgemaakte ansjovispuree die ik vaker ga maken. Goh wat was dat lekker.

Vrijdag: kippetje uit de oven, zoals mijn opa (ja mijn opa, de kip was voor mijn oma verboden terrein!) hem altijd maakte als ik kwam logeren. De kip was eigenlijk ook voor de jongens afgelopen zondag, maar bij de poelier gehaald, super vers en kon dus wachten tot vandaag. Spruitjes met spekjes en chilisaus erbij en uitbuiken!  Nee, de kip was niet op, dus het vlees in een bakje en dat gebruiken we wel weer in een salade of zo.

Ik heb voor de gein eens naar de calorieën gekeken en met uitzondering van zondag viel het best wel mee. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen stond meneer toch zeker 4 keer deze week in de sportschool.


En natuurlijk ook om de komende week weer te kunnen zeggen: "Ik zou wel eens wat lekkers willen............!".

#weekmenu






maandag 10 februari 2014

Korenmolen De Roode Leeuw


Een molen bezoeken, dat doe je als je je kinderen iets anders wil laten zien dan een pretpark. Of als je bezoek hebt uit het buitenland en je de toerist in eigen land gaat uithangen. En nooit, maar dan ook nooit ga je dat winkeltje in, want daar verkopen ze vast alleen maar magneetjes of beeldjes en proberen ze je "Vrienden van de molen" te laten worden.......
Tenminste zo dacht ik tot afgelopen week. En met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik het echt helemaal verkeerd heb. Tenminste wat dat winkeltje bij "onze" molen betreft.

Een molen bezoeken doe ik niet wekelijks, niet maandelijks en zelfs niet jaarlijks. De laatste keer dat ik mij kan herinneren is dat ik alleen maar bezig was om kinderhandjes veilig te stellen, te zorgen dat ze niet als een Tarzan aan de touwen gingen hangen of de een of andere schuif open aan het trekken waren. Een gevalletje trauma dus.

Binnenkort heeft Lekker Tafelen een thema dat met de molen te maken heeft. Dus dat trauma opzij gezet en maar eens gaan uitzoeken hoe dat zit met de molens in mijn woonplaats. Eén ben ik wel eens in geweest, maar toen was ik dus vooral met andere dingen bezig. Zat daar een winkeltje bij? Geen idee, daar ben ik vast hard langsgerend, achter die kids aan die vast weer een andere leuke uitdaging zagen. Op internet zag ik dat er een molenwinkel is, maar bij een andere molen. Een andere molen? Waar dan? Adres opgeschreven, op de fiets gesprongen en richting centrum gegaan.

Na wat zoeken stond daar toch een prachtige molen. Hoe heb ik die toch iedere keer over het hoofd gezien, midden in het centrum van Gouda! Een ambachtelijke windkorenmolen, De Roode Leeuw, gebouwd in 1727 en nog vol in bedrijf. Een molen met historie, is een tijdje buiten bedrijf geweest in de jaren 20 van de vorige eeuw door de toegenomen industralisatie, daarna het halve binnenwerk gesloopt tijdens de hongerwinter in '44-'45 om als brandhout te eindigen, maar prachtig gerestaureerd en sinds 1985 weer vol in bedrijf. Bezoeken kan: 50 cent voor een kind, 1 euro een volwassene, waar vind je nog deze prijzen!

Zover de molen, maar toen moest ik dat winkeltje nog in, zou er echt alles te koop zijn dat ik op internet had gezien. Zou ik niet stiekem toch een miniatuur molentje aangepraat krijgen of een magneetje aan mijn fiets geplakt zien? Niets van dat al! De molenaar, die terwijl hij nog aan het malen was, zo van de 4e etage op z'n krukje de winkel gerold was, ondertussen nog snel even dat strootje uit z'n haren geplukt (sorry molenaar Willem, bij wijze van spreken :)) smeert helemaal niets aan. Met een brede glimlach, trots op zijn vak en lekker kletsend over van alles, laat hij je lekker rustig langs de schappen gaan. Hij maalt trouwens ook voor bakkers, natuurvoedingszaken en collega molenaars met een winkel.


Ondertussen werd het steeds drukker in het winkeltje. Niet met toeristen, maar met plaatsgenoten die hier hun havervlokken, tarwemeel, broodmixen en noem verder maar op halen. Nou hoor ik je denken: "duur zeker, dat ambachtelijke spul!" Dus niet, de prijzen zijn hetzelfde als bijvoorbeeld een pak biologische tarwemeel bij de super. Tarwezemelen of een pak muesli is zelfs een stuk goedkoper. Ik begrijp nu wel waarom de buurtbewoners hierheen gaan.

De winkel is twee keer per week open, op donderdag van 9-14 uur en op zaterdag van 9-16 uur. Ik ga hier in ieder geval vaker komen, met liefde gemalen meel kan niet anders dan goed smaken!

En trouwens, de enige twee toeristen die ik op die donderdagochtend heb gezien stonden buiten, van een afstandje te kijken, te smoezen en kwamen echt niet binnen. Bang voor dat magneetje, dat miniatuurtje en "Vrienden van...." natuurlijk!






#molen
#tarwe
#meel


dinsdag 4 februari 2014

Verse vis gemarineerd in limoen


Sommige mailtjes word ik echt blij van. Zo ook van het mailtje van Aga kookhuis Jantrus in Gouda dat ik vanmorgen in mijn mailbox vond. Dat ze heerlijke dingen maken tijdens hun maandelijkse table d'hôte wist ik al. Maar tegenwoordig zie ik ook wat vaker recepten voorbijkomen op hun facebookpagina.

Een opmerking van mij dat de verse vis in limoen er erg lekker uitzag en ik het misschien een keertje wilde maken en hop een mailtje met het recept in pdf! Wat een service, super!

Markt vanmorgen, dus direct naar de visboer, een stukje verse tonijn en zalm gehaald en vanavond staat het op tafel. Zorg voor echt verse vis, juist omdat je die rauw eet! Krieltjes erbij, die ik even ga aanbakken in dezelfde limoenmarinade, een groene salade en klaar. Een heerlijk gezonde maaltijd en in een mum van tijd klaar.

Zelf ook maken? Dit is wat ik nodig heb voor 2 personen:

200 gr verse tonijn
150 gr zalm
2 limoenen
2 bosuitjes
wat koriander (geen fan van koriander, neem dan wat platte peterselie)
olijfolie
vers gemalen peper en zout

Snijd de tonijn en zalm in dunne plakjes, leg ze al op de borden, het liefst zonder dat ze elkaar teveel overlappen en zet de borden nog even in de koelkast.
Verwijder de buitenste blaadjes van de bosui en snijd de bosui in dunne plakjes en de koriander fijn.
Pers de limoenen uit en voeg langzaam olijfolie toe. het moet een wat troebele saus worden. Voeg peper en zout toe, proef! Voeg de bosui toe.

Giet de marinade over de plakjes verse vis en garneer met de koriander.

Dit gaat heerlijk smaken!

#tonijn
#zalm
#limoen


zondag 2 februari 2014

Koken met mede


Met bier, wijn, whisky, cognac of een zoet likeurtje een van mijn brouwsels een vleugje extra meegeven is niet iets dat ik dagelijks doe. Laat ik mij niet roomser voordoen dan...... ik houd echt van dat glaasje wijn, maar om daarnaast ook dagelijks drank in mijn eten te gieten gaat zelfs mij te ver. Dacht je dat alcohol meteen vervliegt en alleen de smaak achterblijft? Daar blijkt toch echt iets meer voor nodig te zijn dan alleen even het vuur flink hoog of een vlammetje erbij. Twee uur stoven geeft nog steeds zo'n 5-10 procent van de alcohol die je er oorspronkelijk in had gegooid.

Als ik drank door mijn gerechten doe is er dus vaak een speciale aanleiding, een avond met vrienden, een feestdag of zoals afgelopen week, het proberen van een bijzondere drank. Oké soms moet je een aanleiding ietsjes zwaarder maken dan hij in werkelijkheid is....... maar die bijzondere drank is mede, een honingwijn.

De halve liter mede, gescoord tijdens één van de markten van de afgelopen tijd stond al een tijdje te knipogen naar me (www.mederij.nl). Een keertje een glaasje ervan gedronken en vast van plan er iets mee te maken, maar het juiste moment maar niet kunnen vinden. En het juiste recept ook niet. Ik wilde iets met kip, maar zoekend kwam ik ook een italiaans recept tegen dat mede gebruikt bij kalfsfricandeau.

De combinatie honingwijn met prachtig vlees als kalfsfricandeau is eigenlijk zo logisch, suf dat ik daar niet direct zelf opgekomen was. Met wat kruiden en gestoofde groente is dit een heerlijk maal. De smaak van de mede trekt ook helemaal in de groenten waardoor een stukje wortel een bijzondere lekkernij wordt. Een echt feestmaal waarbij als je je ogen dichtdoet, je misschien kan voorstellen dat je met een vikinghelm scheef op je kop aan een van de lange tafels zit tijdens een overwinningsmaal na een geslaagde plundertocht. Een kom mede in je hand, zingend en etend. Bij wijze van spreken dan.............

Want als er een volk is waarbij deze honingwijn volledig in de historie en cultuur zit dan zijn het wel de Noord-Europeanen. Goden, krijgers, allemaal even gek op mede en volgens de legende bereid tot het uiterste te gaan voor een slokje. Geestverruimend spul en tja als je naar het alcoholpercentage kijkt kan dat best wel kloppen.

Hoe kan het toch dat met de komst van bier dit goedje uit het zicht verdween. Misschien omdat een zelfgebrouwen biertje erg snel drinkbaar is en je voor een goed glas mede mede een behoorlijk aantal maanden moet wachten? Te zoet misschien? Geen idee, maar nu wel een drank bijzonder genoeg om een keertje (of twee) door de week mee te hebben gekookt. Hieronder het recept voor de kalfsfricandeau met mede. Voor het gerecht met kip kan je hier klikken.

Ingrediënten voor 4 personen:

  • 700-800 gr kalfsfricandeau
  • 2 rode uien, grof gesneden
  • 2 (gewone) uien, grof gesneden
  • 2 stengels bleekselderij, grof gesneden
  • bouquet garni (rozemarijn, salie, dragon, laurier, bij elkaar gebonden met touwtje)
  • 3 jeneverbessen
  • 3 dl mede
  • olijfolie
  • zeezout
  • gemalen peper

Bereiding:

Braad de fricandeau in olijfolie rondom aan op hoog vuur. Haal het vlees eruit, voeg in dezelfde pan nog 3 tot 4 eetlepels olijfolie toe, schraap met een houten lepel het baksel op de bodem van de pan los en bak de ui, wortel en bleekselderij tot de ui glazig is. Voeg het bouquet garni toe en leg het vlees weer terug. Voeg de mede toe en als laatste een beetje zout, peper en de jeneverbessen.
Laat met deksel op laag vuur sudderen, Keer het vlees regelmatig, laat het vooral niet droog koken. Voeg dan wat water, groentebouillon of extra mede toe.

Let op: maak gebruik van een vleesthermometer als je die hebt. Ga liever niet gokken want het is zo verschrikkelijk zonde mocht je net mis gokken. De fricandeau is mooi zacht en roze bij 55 graden. Wil je je vlees iets meer doorbakken haal de pan dan met 60 graden van het vuur. Dit duurt ongeveer 25-30 minuten. Houd de thermometer in de gaten!

Haal het bouquet garni uit de pan. Je kan er nu voor kiezen om de saus nog even te pureren en in te laten dikken. Ik zelf vind het niet nodig om dat te doen en schep zelf de groenten zo over de gesneden plakken fricandeau.

Eet (erg) lekker!



woensdag 29 januari 2014

Chocolate & Happiness


Dus, meneer/mevrouw van de postcodeloterij.........................u weet waar ik woon, make my day!

# chocolate

dinsdag 28 januari 2014

Mede, drank van de goden


Struinend over een van die heerlijke markten stond tussen heel veel kleding- en kettingkraampjes plots een klein kraampje met twee mannen die een beetje verdwaasd rond keken. Zoveel mensen die langs lopen, allemaal op zoek naar iets, maar niemand die even bij hun waren kwam kijken. Een jaar van afwachten of hun brouwsel echt lekker was en nu stonden die prachtige flessen daar en niemand die kijkt! Allemaal waren ze op zoek naar dat ene shirtje dat ze nog net niet hadden, hoe hadden de mannen voor deze markt kunnen kiezen. De eerste en laatste keer sprak uit elke porie.  Dus toen ik nieuwsgierig kwam kijken wat dat nou precies was, brak er een brede glimlach door en stonden ze nog net niet te vechten wie als eerste wat zou vertellen.

Via hun startend bedrijf verkopen ze een drank die we niet zo snel tegenkomen, Mede! Dus na hun sprankelende inleiding: proeven! En lekker dat dit drankje is, bijzonder dat tussen alle vage mixjes die er tegenwoordig te krijgen zijn, dit licht zoete drankje niet te vinden is. Dus kom maar op met een fles, daar kan ik wel wat mee. En dan bedoel ik niet alleen opdrinken :). Een paar recepten lagen erbij dus meteen in mijn jaszak gestopt, fles voorzichtig in de tas gedaan en gewacht op een mooi moment om de fles te openen en er wat lekkers mee te maken.

Paar weken later: "Weet jij waar die recepten van de mede zijn? Ik weet dat ik ze nog in mijn jaszak heb gedaan en daar zitten ze nu niet meer. Heb jij ze ergens zien liggen?"  Je begrijpt, de recepten onvindbaar, maar geen nood, we hebben internet. Moet ik zo een receptje met kip vanaf trekken. En dan zonder gebruik van 1,5 liter mede zoals in dat recept stond dat ik van het kraampje had meegenomen. Dat stukje herinnerde ik me nog wel, tssss anderhalve liter mede......

Dat viel dus vies tegen, tenminste recepten in het Nederlands. Nou spreek ik een aardig woordje over de grens dus op naar "eet"-landen om te kijken of daar wat interessants te halen valt. En ja, via het Franse Hydromel en het Italiaanse Idromele kreeg ik meer naar boven. Een foto bij een Italiaans recept gaf een mooi stukje vlees en het verhaal erbij deed me bijna kwijlen. Die moest het worden! Ik spreek behoorlijk Italiaans en begreep zo ongeveer alles, maar knalde het recept voor de zekerheid nog even door een vertaalmachine..........

Te grappig wat daar uit komt! Begrijp me goed, het is goed dat dit soort machines bestaan, zo makkelijk om dingen even door de vertaalschieter te gooien maar luister even mee:

"Verwijder de string en goed moeten een paar plakjes in het midden van de schaal en dek af met een beetje jus, als je wilt om het te schudden met de robot te duiken na het einde van de bereiding" 

Spannend! Een stuk vlees met een onderbroek of heeft die robot een string aan en moet daar wat mee als je toch nog met de robot wilt gaan duiken, of moet ik die eerst schudden?

"Voeg dan het bouquet garni door koppelverkoop de kruiden....."

Koppelverkoop?Ehhhhh?

Gelukkig eindigt het met:

"Buon appetito a tutte e tutti!"

Geen vertaling nodig, ik ben het er helemaal mee eens! Moet het nu alleen nog even maken.........

#mede





zaterdag 25 januari 2014

Kopje thee?



Een nieuw jaar dus nieuwe kansen. Misschien winnen we dit jaar toch die superprijs in de staatlotterij, gaan we toch eens kijken naar een nieuwe baan, leggen we al in de zomer zorgverzekeringen naast elkaar om eens echt goed te vergelijken en gaan we kijken waar we het goedkoopst onze energie vandaan kunnen halen. Toch?

Of zijn er echt mensen die zich helemaal niets voornemen en rustig doorkabbelen. Of misschien wachten tot 1 februari, dan pas het lijstje maken om niet met de meute mee te doen.

Waar ik het vooral merk dat mensen zich weer een aantal doelen gesteld hebben is op de sportschool. In december kwamen ze al wat schuchter binnen voor een intake, verbaasd om zich heen kijkend naar sommige toestellen. In gedachten al besloten: daar ga ik echt van mijn hele leven nooit opstaan! En ja hoor, in de tweede week van januari stroomde alle lessen vol, waren alle loopbanden bezet en zie staan toestellen ineens op hele vreemde standen. De tweede week, inderdaad! De eerste week moet je nog schoenen halen, een fijn duur shirt en een fijne sweater, want best wel koud in zo'n schortschool:).

Nu we naar week vier van januari gaan horen we in de media al dat de fysiotherapeuten het niet aan kunnen en dat dat voornamelijk aan de blessures van de beginnende sporters ligt. Het is ook nooit goed!

En samen met al die nieuwe sporters hebben een hoop mensen ook meteen kritisch naar hun eten en drinken gekregen. Een biertje en wijntje minder, minder gefrituurd, meer groente en fruit en in plaats van frisdrank en koffie wat meer thee. Fout!

Niet gezien het programma Keuringsdienst van Waarde van afgelopen week? Denk je dat je goed bezig bent met je kopje groene thee zonder suikers, blijkt het slechte thee met suiker te zijn. Dat koop je dus! En niet eens van een heel goedkoop merk. Iemand had stom toevallig bolletjes in de theezakjes ontdekt en vroeg zich af wat die in een theezakje deden. En zo is het balletje gaan rollen.

Uiteindelijk blijkt dat deze balletjes suiker zijn met een kauwgomballenaroma om de slechte kwaliteit thee op te leuken. Belachelijk! Denk je goed bezig te zijn, krijg je ongemerkt suikers binnen die niet eens als zodanig op de verpakking genoemd worden. En kauwgomballen, wat moeten die in een groene thee?
 
Ik zal zeker niet zeggen dat je nu dus toch maar weer roekeloos die frisjes naar binnen kan klokken, maar kijk in ieder geval kritisch naar produkten die je koopt. Bekijk de etiketten en stel vragen. Of laat iemand anders die vragen voor je stellen bijvoorbeeld de Keuringsdienst van Waarde. Wil je de uitzending nog eens bekijken, kijk dan hier.

En wil je helemaal geen risico lopen, neem dan gewoon water. En blijf naar die sportschool komen, het is in februari al een stuk rustiger!

#thee
#gezondheid

donderdag 23 januari 2014

Ontbijt, toch maar zelf maken Granola en curd



En we hebben witte rook! Of eigenlijk is het zwarte rook want de heerlijke muesli voor mijn vogeltjes mag ik officieel niet in mijn yoghurt doen. Waarom is mij nog steeds onbekend, want verder dan dat het bedrijf het erg fijn vind dat ik het er zo goed uit vind zien krijg ik geen antwoord op de vraag wat er nou zo verschrikkelijk is dat mijn maag er niet tegen kan en die van de vogeltjes wel. Ondanks de hele hoge kwaliteit die hun produkt heeft, zoals ze zelf zeggen. Had ik anders verwacht? Nee eigenlijk niet, maar het had zo leuk geweest als het anders geweest was. Een duidelijk antwoord waarom niet had al een leuk begin geweest.

Dus blijf ik mijn granola zelf maken en gooi er mijn zelfgemaakte blauwe bessen- gember-curd in. Dat paarse kleurtje ziet het er ook wel spannend uit, maar ik weet tenminste wat erin zit. Hoop ik, want wat voor spul er op die bessen gespoten is om ze zo gaaf te houden, pffffffff

Granola? Dat is een zelfgemaakte cruesli, veel lekkerder dan die je in de winkel koopt. Zelf maken? Kijk hier maar hoe simpel het is!


En de curd? Dat is een heerlijke spread die je op je boterham kan smeren of dus door je granola kan mikken, vooral in Engeland zie je curds veel. Meestal de lemoncurd, maar ik heb al diverse varianten gemaakt: citroen, mango, aalbessen, blauwe bessen en mixen met verse munt er door. Met een basis van eieren, boter en melk, dingen die je waarschijnlijk in je koelkast hebt staan, kan je zo aan de gang.

En heb je dan je eigen verrukkelijke variant gemaakt zorg dan voor goed gesteriliseerde potjes (10 minuten in de oven op 180 graden). Je kan de curd dan zeker nog een aantal weken bewaren in de koelkast. Maar waarschijnlijk moet je al eerder nieuwe maken, want ik verzeker je dat hij voor die tijd al op is, want behalve zo oplepelen en smeren kun je hem ook prima gebruiken als randje in je cake of in een spectaculaire paarse cheesecake.

Wat heb je nodig voor de blauwe bessen-gember curd:
  • 150 gram blauwe bessen
  • 1 limoen, rasp en sap
  • 1 el geraspte verse gember
  • 150 gram fijne suiker
  • 125 gram ongezouten roomboter
  • 2 eieren, losgeklopt 

  • Kook de blauwe bessen in een klein laagje water een minuut of 10 zodat ze goed zacht zijn. Duw de bessen daarna door een fijne zeef en vang het vocht op. Maak gebruik van een lepel om al het vocht uit de bessen te drukken.
  • Smelt de boter, suiker en de rasp au bain marie (in een kom boven een pan rustig kokend water, zorg ervoor dat het water de kom net niet raakt). Voeg daarna het blauwe bessensap, gember, limoensap-en rasp toe.
  • Blijf roeren met een houten lepel. Voer de eieren door het mengsel en roer door tot de saus steeds dikker wordt en aan de houten lepel blijft kleven. Dit duurt ongeveer een minuut of 20. 
Giet de curd in de potje en laat afkoelen

En dat kopje thee dat je er misschien bij zou drinken, laat nog even staan, totdat de Keuringsdienst van Waarde uitgevogeld heeft wat dat voor rare bolletjes zijn die er in sommige theezakjes zitten............of toch maar even snel naar de natuurwinkel voor losse thee, zonder bolletjes!  

#granola
#curd

donderdag 16 januari 2014

Ontbijt of toch voor de vogels?


We kennen het allemaal van de televisie of uit de bladen. Eén keer in de zoveel tijd wordt er weer gesproken over het ontbijt. Of liever het gebrek aan ontbijt, want zeg nou eerlijk heb je ook niet eens iemand die in de file naast je staat een boterhammetje zien eten of in de trein een ontbijtreep naar binnen zien schuiven?

Misschien ontbijt je zelf ook zo of start je na een paar bakken koffie pas om een uur of 10 met je eerste crackertje. En dan is er ook nog de minderheid die 's morgens de tijd neemt om toch die boterham te smeren of een bakje muesli te nemen, heerlijk rustig met een krantje. Knap, het is mij nooit gelukt, maar ik ben mijn leven aan het beteren en begin nu al met wat eten na mijn eerste glas water en natuurlijk direct erachter aan de eeuwige zwarte koffie.

Nou dan hebben mijn vogeltjes buiten het een stuk beter. Iedere dag een klein beetje zaad, vers water en ze zijn weer helemaal gelukkig. Alleen dat onkruid wat zo rond het voorjaar opkomt rond de plek waar ik altijd het voer strooi. Dus hoe blij was toen ik op de markt (ja, daar is hij weer) een zak vogelvoer tegenkwam die gegarandeerd onkruidvrij is. Geweldig toch! Iedere andere ziel die alleen met stukjes brood de eendjes blij maakt zal er het zijne van gedacht hebben. Onkruidvrij vogelvoer, wie bedenkt dat nou!

Maar ik ben er blij mee en mijn vogeltjes vast ook want thuisgekomen nog eens goed gekeken en wat staat er bij de beschrijving:

Voor een goed begin van de dag wordt deze energierijke muesli bij de voederplek geadviseerd. Tarwevlokken, havervlokken, sojaolie, pinda's en rozijnen ondersteunen de warmtehuishouding van uw gevederde vrienden. In een vogelhuisje ........ vormt het een feestmaal voor alle vogels, met name merels, roodborstjes, lijsters en winterkoninkjes.

Serieus, moet niet gekker worden! Een kilo voor 2 euro! En wij zitten dure muesli te soppen in yoghurt, uit te vinden waar de minste toegevoegde suikers in zitten en mijn merels hebben een feestmaal! Iedere dag! Ik een mailtje gestuurd naar de producent van dit prachtige voer met de vraag of er nog andere spannende dingen in zitten want ik zou er zelf ook nog wel een hap van willen nemen. Of krijg ik dan toch groene haren of gele ogen. Dat laatste dacht ik......heb ik natuurlijk niet in de mail gezet, ik ben niet helemaal raar.

Ik heb nog geen reactie gekregen, ze zullen wel denken dat ik niet helemaal wijs ben. Maar ik meen het serieus, ik wil weten of dit voer ook gewoon door mijn bakje yoghurt kan. En ik kan me bijna niet voorstellen dat het niet zo is, want zo'n heel klein vogeltje kan toch ook niet tegen al die chemische e-nummers, die valt helemaal meteen dood neer. Of zijn ze met alle rotzooi die ze verder eten al zo immuun geworden? Ik wacht dus toch nog maar even met dit in mijn bakje yoghurt stoppen en maak dan maar eerst mijn zelfgemaakte granola op.

Maar ik ben heel benieuwd of en wat voor antwoord ik van de producent ga krijgen. Ondertussen zijn mijn vogeltjes blij, ook het koolmeesje, dat voorop de zak voer staat, dat blijkbaar vooral voor die andere vogels een feestmaal is!

#ontbijt
#muesli



 

donderdag 9 januari 2014

Zal ik wel, zal ik niet......



Als Foodfeester maak ik, buiten de dagelijkse heerlijkheden, natuurlijk ook van alles zelf zoals ingemaakte pepers en citroenen, hete olie en azijn, mosterd. Maar wat ik echt lekker kan maken is Mojo. Die heerlijke spaanse saus die je op vooral de Canarische Eilanden  krijgt bij papas. Papas y mojo, gerimpelde zoute aardappeltjes met een rode of groene wat pittige saus.

Zo langzamerhand hebben alle vrienden al eens een pot gekregen in plaats van het bekende bosje bloemen of de fles wijn en ook mijn pepertjes staan op menig vensterbank. Ja, ze staan er nog steeds, te mooi om aan te breken en op te maken of gewoon te pittig voor de vrienden.

De pepertjes smaken heerlijk door de salade, op een tosti in plaats van vlees, meegebakken met een eitje en zo meer. Mojo smeren we bijna overal op, vis, vlees, kip, als dip, bij een stukje stokbrood en verzin maar door.

Al eerder was er gezegd: je moet hier wat mee doen, verkopen dat spul, het is echt goed!  En nu zit ik dus: zal ik wel, zal ik niet........

Want dan moet ik ineens veel maken, en hoeveel dan, en kijken naar goedkope potjes want je wilt er ook nog iets aan verdienen, de groenteboer uitwringen voor een betere prijs of toch naar de Marokaanse super die ook geweldig spul heeft voor de helft van de prijs, ga ik toch dat kraampje bij die ene of bij die ander huren, en oh ja dat moet ook nog een beetje leuk worden aangekleed, hoe krijg ik mensen naar mijn kraampje, moet ik dan toch ook nog maar gekke soepen aanbieden of toch voor de gehaktballetjes met mojo gaan en hopen dat ze het zo lekker vinden dat ze een potje kopen, en wat doe ik als er veel over blijft want het is niet eeuwig houdbaar, naar de vrienden of naar het kerstdiner voor de daklozen, oh ja dan moet ik ook klein geld meenemen want stel dat iemand het wil kopen en die heeft alleen 100 euro, zet ik dan een bordje neer "van honderd hebben wij niet terug" of moet ik een pinautomaat hebben.................pffffffffff

Stress! Heb vannacht maar liggen draaien en ik heb wel 10000 potjes met mojo en pepers voorbij zien komen. Maar "zal ik wel, zal ik niet" is vandaag langzaam aan een "ik zal wel" geworden. Op zoek naar potjes dus en als een gek pepertjes snijden. En die pinautomaat..............daar wacht ik nog even mee!

Lamscurry, een perfecte stoofschotel voor het weekend



Nog geen idee wat je vanavond gaat eten? Dan kan je snel maar de winkel rennen en alles voor deze lamscurry gaan halen, maar beter kan je ermee wachten en het op je gemakje doen komend weekend. Waarom? Omdat dit gerecht gewoon zijn tijd nodig heeft en het jammer is als je dingen gaat afraffelen.

Stel je voor, kou, regen, een goed boek en een currymengsel dat heerlijk in je oven staat te geuren. Om een uur of 4 een wijntje, de lamsbout met de curry nog even lekker op het fornuis aan het pruttelen terwijl je even heel diep aan het nadenken (lees: tukje doen) bent in de hoek van de bank. Zou toch jammer zijn als je dat allemaal mist omdat je vandaag nog even snel een lamscurry op tafel wilt zetten.

Overtuigd? Verstandig! Lees dan nu rustig door en denk aan dat boek.....en die geuren.....en de bank en verheug je op het weekend en geniet!

Venkelzaad en komijnzaad zijn twee van de specerijen die ik altijd op voorraad heb omdat je er gerechten er zo heerlijk mee op smaak kan maken. Gewoon je vlees of vis ermee insmeren of een klein beetje door je pastasaus en je hebt net dat extra's en het ruikt verrukkelijk. Samen met nog wat andere heerlijkheden kan je bijvoorbeeld ook je eigen currypasta maken. Als je de currysaus eerst nog een tijdje zonder vlees of groente in de oven zet kunnen de smaken en geuren van de specerijen nog beter mixen en intenser worden.

Voeg daarna vlees of groenten toe en maak en heerlijke vlees- of groentecurryschotel. Wat geurende basmatirijst erbij, een groene salade en klaar. En niet te vergeten, wat extra yoghurt om te blussen! Dit gerecht heeft wat tijd nodig, maar dat is voor het grootste deel "wachttijd". De daadwerkelijke bereidingstijd zal rond een half uurtje zitten. Ik heb de currysaus deze keer gebruikt bij een lamsstoof met kikkererwten, maar je kan natuurlijk ook kiezen voor doperwten, bloemkool of spinazie. Venkel- en komijnzaad koop ik trouwens altijd bij de toko.

Wat heb je nodig voor 4-5 personen:

  • Pan die ook in de oven kan
  • Keukenmachine met mes
  • Oven voorverwarmd op 170 graden

Specerijenmengsel:
  • 2 el venkelzaad
  • 2 el komijnzaad
  • 2 el korianderzaad
  • halve el fenegriekzaad
  • halve el zwarte peperkorrels
  • 1 kruidnagel
  • half kaneelstokje
  • 2 kardemonpitten
  • zout en peper uit de molen

Curry:
  • stuk verse gember, 5 cm, geschild grove stukken
  • 2 rode uien, in vieren 
  • 8 tenen knoflook
  • 2 verse rode pepers, in grote stukken, met zaadjes
  • bosje verse koriander
  • 2 blikjes van 400 gr gesneden tomaten
  • 3 dl groentebouillon
  • 1 blikje kikkererwten 400 gr, uitgelekt en gewassen
  • olijfolie handje gehakte verse koriander en munt
  • 3 dl yoghurt
  • eventueel 1 limoen

Vlees:
  • 700-800 gr lamsbout, in stukken gesneden

Rooster eerst het specerijenmengsel kort in de oven of in een koekenpan.

Doe de ui, knoflook, gember, rode pepers en het bosje koriander samen met het geroosterde specerijenmengsel in de keukenmachine en pureer alles. Bak dit kruidenmengsel in de pan totdat het wat goudbruin is. Blijf goed roeren. Voeg dan de tomaten en de bouillon (of het water) toe en breng aan de kook. Dek de pan af met aluminiumfolie en laat de curry 1,5 uur in de oven staan.

Bak de lamsvleesstukken in een beetje olijfolie goudbruin, voeg de curry toe en laat het vlees ongeveer een uur sudderen op laag vuur. Check of het vlees zacht is, anders laat je het nog even doorsudderen. Blijf dan wel geregeld checken. Voeg de kikkererwten toe en laat deze nog even 5 minuutjes meekoken. Roer de yoghurt erdoor en strooi de gehakte koriander en munt er over heen. Snijd de limoen in partjes en serveer ze in een apart schaaltje zodat een ieder hiervoor kan kiezen.

Eet lekker!

maandag 6 januari 2014

Een verborgen vallei in de Ardennen, niet verder vertellen!



Net een paar dagen lekker weggeweest. 's Morgens gegoogled op "open haard, ardennen, hotel" op zoek naar een puur plekje in de Ardennen. Met in m'n achterhoofd het heerlijke hotelletje waar we jaren geleden terecht kwamen, waarbij we vooraf wel een beetje op internet hadden gekeken, maar natuurlijk niet gebeld en zeker niet geboekt hadden. Misschien ligt het wel naast een snelweg of een kerk met klokken die om het half uur slaan.....dan kan je in ieder geval door naar een volgende, zonder discussie.

En wat mooi, het hotelletje dat we destijds op internet hadden gezien, lag niet naast een rijksweg en de kerk was ook verder weg. Er had iemand geannuleerd dus de laatste kamer was onverwacht vrij gekomen. Direct genomen, paspoort ingeleverd en bijna alles rond totdat de wat oudere dame tegen ons zei: "Maar als u hier slaapt dan bent u van ons". Oops, en wat betekent dat dan, komen we hier nooit meer weg, moeten we meedoen met de bingo, of iets nog raarders? Visioenen van een nieuw Norman Bates Hotel in de Ardennen schoten door mijn hoofd. Maar het viel mee..... we moesten ook in het hotel eten. Nu is dat wel een ding dat we niet graag doen, want vaak zit je met heel weinig mensen in een eetzaal, heb je verveeld personeel, is het duur en zit je er een paar dagen, dan zit je er aan vast. Maar ja, na het glibberen door de sneeuw naar de Ardennen gaven we toe en zeiden we ja. En wat een geluk dat we dat hebben gedaan. Echt maar zelden zo lekker gegeten! En zo leuk, als je wilde weten hoe bepaalde dingen gemaakt werden dan kon je de volgende dag even in de keuken meekijken. We zijn nog vaak teruggeweest totdat de eigenaren met pensioen gingen en het hotel een andere bestemming kreeg.

Tja en dan, zo'n adresje vind je nooit meer. Maar De Ardennen liggen zo lekker dichtbij, dus ideaal voor een paar dagen weg. Echter, je wilt ook niet in de schoolreis-dorpen zitten en wel graag meteen het bos in kunnen lopen en ook...... graag lekker eten zonder dat je daarna weer de auto in moet, want een wijntje is zo heerlijk bij een open haard na een dag flink doorstappen, maar hakt er ook zo fijn in. Dat zoiets ook fijn kan zijn, hadden we bij het vorige hotelletje geleerd, dus stond nu wel op ons wensenlijstje. En een beetje knus ook graag.

We willen dus nogal wat en omdat het toch een paar centen kost mag je ook best kritisch zijn. Maar we hebben het weer geflikt en zijn deze keer prima terecht gekomen bij Henja en Bob in Houffalize. Een prachtige plek, heerlijke houtkachel, ontzettend lekkere muziek, een kamer met een geweldig uitzicht, heerlijke bedden en een gastvrouw die bij het woord Gastronomie hele andere associaties heeft en daarom gewoon een goed bord eten voor je neerzet, zonder fratsen, gewoon lekker, met een perfect wijntje erbij! Lekker ontbijtje, dat ze heel bewust pas vanaf 9 uur serveren, dus relax relax relax!  Boek is uit, tochten zijn gelopen, geslapen als een roos en heerlijk gegeten.

En hoe heet dit juweeltje: @La Truite d'Argent, maar ehhh niet verder vertellen hoor!

zaterdag 4 januari 2014

Pastinaak, een nooit-meer-vergeten groente



Zaterdagavond, de Appie al dicht, voor morgen heb je alles al in huis voor de kippensoep die je gaat maken met de restjes van de kip die je vandaag in de oven gebraden hebt, dus ik weet het, ik kom wat laat met mijn "hoera hoera voor de #pastinaak".

Zullen we dan afspreken dat je deze #groente ergens de komende tijd gaat proberen? En je hoeft er echt niet stad en land voor af te lopen om hem te kunnen kopen, echt niet! Ik zag de biologische versie deze week zelfs al bij meneer Heijn liggen, dus je hoeft er geen omweg voor te maken maar kan hem zo in je karretje schuiven en bij de kassa een beetje interessant kijken naar de persoon achter je, als je het op de band legt. Da's dus stap 1, de pastinaak kopen.

En stap 2 is er wat van maken. Je kan hem net zo gebruiken als de aardappel, dus je hoeft ook geen hogere wiskunde gestudeerd te hebben om iets met een pastinaak op tafel te zetten. Wat dan? Nou, chips, puree, als bovenste laagje bij een ovenschaal, gekookt, rauw in kleine stukjes om maar wat te noemen.  En als je nu eens een andere soep wil maken voor volgende weekend maak dan deze heerlijke Pastinaaksoep met verse gember. Niet zeuren, gewoon doen! En dan gewoon een beetje interessant kijken als je hem op tafel zet.

En verse gember? Die zag ik ook bij meneer Heijn liggen! Niet die bolletjes in een potje maar die wortel die je zelf moet schillen!




woensdag 1 januari 2014

Blote kindertjes in het gras, een geweldig 2014!



Blote wat? Blote kindertjes ......... of loop ik een risico door dat zo maar open en bloot (oops) op dit blog te schrijven. Blote billetjes in het gras, Blote billen in het gras, Blote kindertjes in het gras, Juffertjes in het groen, het komt allemaal op ongeveer hetzelfde neer: Eten!

Ja dus, eten, en dan wel speciaal op nieuwjaarsdag. En wat is dat dan? Een stamppot met snijbonen en witte bonen. Snijbonen zijn het gras en de witte bonen, ach die kan je zelf wel invullen. Ben wel benieuwd wie de oorspronkelijke naam bedacht heeft, diegene moet een behoorlijk melige bui gehad hebben.

Werkelijk elke provincie claimt dat deze stamppot oorspronkelijk daar vandaan komt. Groningen zegt: "Ik geloof dat er later ook een versie van onze stamppot is in Friesland" en zo zie ik vervolgens de ene provincie na de ander voorbijkomen. Laten we het gewoon op een Hollandse stamppot houden (of trap ik daarmee weer de belgen tegen het zere been, want ook die schijnen eenzelfde soort ding te hebben).

In ieder geval was het bij ons thuis traditie dat er op 1 januari "Blote kindertjes in het gras" gegeten werd en in veel andere gezinnen in Nederland ook, of het nou in Groningen, Brabant, Zeeland of in Gelderland was. Vanwaar nu precies juist deze stamppot en niet een ander bijvoorbeeld Hete bliksem. De naam is tenslotte net zo bijzonder.

Speurend kom ik de volgende verklaring tegen en denk hierbij met mij mee aan een tijd dat er nog geen vriezers, koelkasten of überhaupt stopcontacten bestonden. Als je voedsel wilde bewaren moest je er iets mee doen anders kon je het binnen no time weggooien, dus wecken en inmaken die groenten! In suiker, azijn, zout of olie. En wegstoppen in het donker zodat je de hele lange winter in ieder geval te eten had. En wat gebeurde er traditiegetrouw op 1 januari? Ja, dan werd het vat met gezouten snijbonen geopend. En hoe luxe was het als je op die speciale dag twee groentes kon eten en dan het liefst verschillend van kleur.......
voilá...........daar kwamen de gedroogde witte bonen voorbij!

En was er toen nog iemand ietwat aangeschoten van de middernachtsborrel en bedacht: blote kindertjes in het gras of een moeder probeerde de kinderen stil te krijgen en dreigde ze naakt buiten in het gras te zetten als ze niet hun bord leeg aten of een intens verliefd stelletje zat met smacht naar de zomer uit te kijken. Hoe het ook zij, honderden jaren laten (of ietsjes minder) zit ik vanavond met m'n bordje Blote kindertjes in het gras voor mijn neus. Heeft dat verliefde stelletje maar mooi voor elkaar gekregen :)

Gelukkig 2014!