De schrik in de ogen van mijn slager: oh daar is ze weer, zou ze deze keer een gewoon schnitzeltje willen of toch weer wat "raars". Ik moet zeggen, we leren allemaal veel bij, zowel ik als zijn personeel. Was ik op zoek naar 2 kilo runderborststuk, kreeg ik een heel verhaal over waar dat precies mee vergeleken kan worden en dat hij dat klapstuk noemt. En toen ik daarna voor hertenstoofvlees kwam ook weer. Prachtig is dat iemand die staat voor zijn vak. Het maakt niet uit hoe druk het is, hij neemt de tijd en maakt op zijn gemak dat wat je vraagt, ook al moet hij er wat hertenbiefstukjes extra voor klein snijden.
Zo ook afgelopen zaterdag, toen kwam ik voor 1,5 kilo ham met zwoerd voor in de oven. Oops zag ik hem denken. En inderdaad: "sorry, die heb ik net gisteren klein gesneden. Er komt bijna nooit iemand voor zo'n groot stuk." Dus besteld en vandaag opgehaald. Vers gesneden en bij de slagerij van de broer gezouten. Hij wilde er denk ik zeker van zijn dat ik dat prachtige stuk vlees niet verziek en gaf me er een vleesthermometer bij die je eenmalig kan gebruiken (nooit geweten dat die dingen er zijn, ik heb geen vleesthermometer, misschien wat voor onder de boom :)). Als het groene dopje eruit springt heeft de ham een temperatuur van 68 graden, dan is hij perfect gegaard, super handig! Zeker voor mij, ik ben nog niet zo goed met vlees. Het laatste: "Succes hoor" toen ik bij de slager wegliep heeft mijn zelfvertrouwen ook niet echt een oppepper gegeven.
En nu staat hij dus in de oven en ga ik zo de marinade maken om een heerlijk korstje te krijgen. En ja, die is dus met whisky, honing, wat bruine suiker en mijn zelfgemaakte pittige mosterd! Nog een uurtje of zo en dan weet ik of het gelukt is. Anders nemen we er een glaasje whisky bij, of twee.........
Geen opmerkingen :
Een reactie posten