Kerst, een "thank you"!

En wat voor Kerst! Voor het eerst sinds ik jaren geleden bij mijn moeder aan tafel schoof om uren te genieten van alles waar zij dagen voor in de keuken had gestaan, zelf een groot diner met een echte amuse en een voor-, hoofd- en nagerecht op tafel gezet. Een klein groepje na jaren waar we ook wel met 10 man aan tafel zaten omdat serieuze verkeringen ook aanschoven. Ik heb er alleen geen dagen voor in de keuken gestaan, want zo uitgebreid als mijn moeder al die heerlijkheden bereidde is iets waar ik nog steeds met respect aan terug denk.

Het hele huis rook een week voor kerst al naar wildbouillon. Iedereen, opa, oma, 3 kinderen, tante, oom en wie er verder maar aanschoof mocht zijn eigen vlees kiezen. Het gevolg was dat opa tam konijn koos, mijn moeder zelf haas, mijn vader wild konijn, mijn broer ossenhaas en zo verder. Ikzelf wilde altijd een cordon bleu, bijna gewoontjes tussen al die andere gerechten. Maar dit was een cordon bleu waar je een week van kon eten, met het malste vlees, de lekkerste kaas en een heerlijke ham ertussen. Perfect gegaard, hoe kreeg ze dat met al dat andere vlees toch voor elkaar in dat piepkeukentje? Heb het nooit meer zo gegeten. En natuurlijk allemaal bijgerechten, witlof, haricots verts, zelfgemaakte appelmoes, gebakken en gekookte aardappelen en natuurlijk de onvergetelijke stoofpeertjes. Raar, van de toetjes kan ik me eigenlijk niets meer herinneren, waarschijnlijk omdat ik dan al zo vol zat dat het er met moeite bijpaste. Werkelijk een decadent diner. Ze deed dat dan ook maar 1 keer per jaar, terecht!

Nee, dan heb ik me er makkelijk vanaf gemaakt. 's Morgens op het gemak de amuse van mozzarella, room, tomaat en basilicum, de scholsouffle met komkommerdressing en het toetje van chocolademousse met bosvruchten in cognac, voor het grootste deel klaar gemaakt. De ham 's middags laat in de oven, de whisky-honing marinade het laatste uur eroverheen, gemaakt met hulp van een van de vier kids, die zich verschrikt afvroeg of het echt zoveel whisky moest zijn, want hij moest nog rijden. En alle groenten makkelijk samen met de krieltjes in schil in een groot bakblik met tijm en rozemarijn ook zo de oven ingeschoven om samen met de geuren van de ham heerlijk mee te stoven. Op een menukaart zou dit rijtje niet echt misstaan en toch heb ik heerlijk kunnen borrelen (met kant en klare chocolaatjes) en hebben we gezellig de kadootjes kunnen uitpakken.

De "wow, dit is lekker" en "heerlijk mam" en de ham van bijna 2,5 kilo die zo goed als op was (met dank aan de jongens) maakte het voor mij een complete kerst. Ik begrijp heel goed waarom mijn moeder één keer per jaar zo uitpakte en dagen in de stress zat. Niets zo fijn als je met mensen om een tafel zit waar je van houdt en die zien genieten, juist op deze speciale dag!

Ennuh, bedankt voor de prachtige kado's, waarvan de ovenwanten, de sloof, het kookboek van Ottolenghi en niet te vergeten het geweldige bord weer een mooi plekje in mijn keuken krijgen!